Niel van Deventer.Aan die einde van die N1.

Om op die pad te wees was nog nooit vir my ‘n probleem nie.  Toe ek dus iewers in November ‘n e-pos van Loftus Marais ontvang wat sê dat ‘Nuwe Stemme 4’ in Maart by die Woordfees bekend gestel word, het ek dadelik begin beplan aan ‘n avontuur. Ek het so deur Beer van Zinkplaat met Natasha “Trouvrou” gereël dat ek by Klankdig ook ‘n paar gedigte en songs kan doen, my kar gepak, vir Charlenè, my meisie, gehelp met padkos, en die pad gevat.

Ek dink nie ek het al ooit laat in Februarie deur die Karoo gery nie, en toe dit heelpad nog so saggies reën, het Charlenè om elke draai planne beraam om net daar vir ons ‘n huis te bou en vir ewig dààr te bly.

Die reën wat ons al die pad vergesel het, was egter slegs ‘n verskynsel in die Boland, en ons was skaars daar of ons het weer leer swem… en opneem. Ek het spesiaal ‘n week vroëer gegaan om my eerste solo-album wat binne die volgende twee maande gaan verskyn, te gaan opneem, en dit was weer ‘n lekker, dog senutergende belewenis om op die maat van ‘n click-track te moet kitaar speel.

Die eerste paar dae in die Kaap was ‘n harwar van record, ou vriende, koue bier en laataand braaie.

So sit ek toe verlede Maandagmiddag in Brazen Head en dink aan die outjie wat ek was toe ek my naam op daardie plaatjie bo die kroeg vasgedrink het, toe my foon lui en ek sien dat dit Charlene Mckenzie van Steak&Ale is. Sy vra wat ek maak, en toe ek antwoord dat ek in die Kaap is, sê sy net ‘fantasties’ en vra my of ek nie belang sal stel om die Donderdagaand van die Woordfees aan Oopmond – die eerste bekgeveg en poetry-slam van die Woordfees saam met mense soos Ronel Nel, Andries Bezuidenhout, Jo Prins en Danie Marais, deel te neem nie. Sonder om twee keer te dink stem ek in, en praat gou met Ronel oor die reëlings. Nadat ek weer gaan sit om tot verhaal te kom, wonder ek meteens wat de hel ek aangevang het!

 Toe begin ek stres, drink ‘n ekstra whisky daardie aand en sms my ma. Ek het nog nooit geveg of bekgeveg nie, wat nog van saam met- en teen mense vir wie ek ietwat van ‘n starry-eyed heldeverering het…

Dinsdagoggend word ek wakker in iets wat soos ‘n waas voel… en vir die volgende twee dae is dit asof alles in slow-motion gebeur… Donderdagaand breek aan, en alles – eers Klankdig, daarna Oopmond – verloop soos ‘n goeie droom.

Die bekendstelling van ‘Nuwe Stemme 4’ die volgende dag, waarvoor ek aanvanklik Woordfees toe gegaan het, was vir my op die ou end soos die dekadente nagereg van ‘n onvergeetlike maaltyd!

Later Vrydagaand het ek gaan visbraai by my vriend Kaalvoet Jannie, so na die berg en die sterre lê en kyk, en in die middel van ‘n gesprek heel tevrede aan die slaap geraak.

Die res was net pret. Vriend Francois Brill het ons Saterdagoggend kom oppik en saam Melkbosstrand toe geneem vir die dag,  en die aand het ons Kaalvoet-hulle se band ‘Dikazzins’,  se laaste gig bygewoon.

Ek en Charlenè het op die strand gaan stap, en nie een van ons was lus om om te draai en die realiteit van huistoe gaan, in die oë te kyk nie. Sy was besig om vir ons huis te soek sodat ons vir ewig kan agterbly, en ek was net lus om vir nog so ‘n rukkie aan een van die lekkerste weke van my lewe vas te klou.

Dankie vir elkeen wat bygedra het, julle weet wie julle is.

Gister middag toe ons uit Kroonstad ry waar ons eergister aand geslaap het, was ek in twee oor N1 of mooi pad. Toe ons by die keuse kom, sê Charlenè: “Kom ons gaan Parys toe, ek wil nog nie huis toe gaan nie.” Ek het die flikkerlig aangesit en links gedraai, want ek het presies verstaan wat sy bedoel.