Suzanne Bezuidenhout. Wat is jou gunsteling gedig?

“Wat is jou gunsteling gedig?” Dié vraag van ʼn vriend vang my ietwat onkant. Ek het immers ʼn gunsteling fliek, paar skoene, kleur, seisoen en selfs ʼn gunsteling sitplek in my gunsteling koffiekroeg, maar ʼn gedig? Op die vraag of ek net een moet kies, antwoord hy: “Ja, net één.”

Dit is ook ʼn vraag wat ek sélf graag aan studente vra en antwoorde wissel van die afgestompte “Ek lees nie gedigte nie” en die raaiselagtige “Ek kan nie die gedig se naam onthou nie, maar die “ou” skryf oor vlerke en hy was in die tronk” (uiteindelik het die student toe nie Kurt Darren se “Loslappie” as poësie beskou nie, maar wel verwys na Breyten Breytenbach se “Allerliefste, ek stuur vir jou ʼn rooiborsduif”) tot ʼn trotse “My ma sê elke gedig wat ek skryf, is haar gunsteling.”

Op my vriend se vraag kon ek nie dadelik ‘n antwoord gee nie, hy was nie tevrede met my verweer dat ek eenvoudig nie net één gedig kan kies nie, omdat daar te veel gedigte is wat my laat lag, my laat huil, my laat wonder én verwonderd laat. Ek het deur my inventaris van indrukke oor gedigte gegaan om sodoende te (probeer) bepaal watter gedig uitstaan. Sou dit Ina Rousseau se “Sondag op Stellenbosch” wees of Johann de Lange se “Arabiese seun”? Maar dan dink ek weer aan “Brief van hulle vakansie” deur Breytenbach én Antjie Krog se “Pouse” én Hennig Pieterse se “Ou parfuum wat swaar” én die hele Groot Verseboek (al drie van hulle).

Ek het onlangs ʼn e-pos van die bogenoemde vriend ontvang: “Het jy al besluit?” My antwoord was dat ek nog dink. ʼn Mens kies tog nie tussen jou kinders nie, jy het elkeen op ʼn ander manier lief. Dalk werk dit ook so met gedigte, maar is daar nie tog een wat jy wél voortrek nie, die witbroodjie?

Jy’t weggegaan en jy bewoon

 ʼn silwer herberg in die sneeu

jou vensters kyk nog elke nag

met drie blink oë na die plein

die plein is boom en wind en boom

en wind en wind

en wintermiddag voer daar iemand

die meeue krummels teen die wind

Met die verligting wat sekerlik gepaard gaan met ʼn AA-lid se erkentenis, kan ek dus nou sê: Ek is Suzanne Bezuidenhout en Van Wyk Louw se “Jy’t weggegaan” is my gunsteling gedig. Voorlopig.