Versindaba
~ 'n Kollektiewe weblog vir die Afrikaanse digkuns ~

Jakarandas

Pretoria is groot en Kerkstraat is altesaam 26 kilometer lank. Volgens oorlewering is dit die langste hoofstraat in die wêreld. In Kerkstraat-Oos is daar aan albei kante van die straat jakarandabome. Ek is elke jaar op die uitkyk vir die eerste jakarandas wat begin blom, en 2 September was die vroegste wat ek ‘n jakarandaboom al sien blom het, hoewel hulle eers teen Oktober in hulle volle glorie staan. Nog ‘n interessantheid is dat ‘n mens jakarandabome met blomme aan baie maande van die jaar kan sien. Ek het vanjaar nog tot in Mei bome met blomme aan gesien. Dit beteken ‘n mens kan eintlik nege maande van die jaar jakarandas met blomme aan kry.

Afrikaanse digters soos Lina Spies (kyk “Somnambule” en “Van die weer gepraat” in Van sjofar tot sjalom (1987)) en Ina Rousseau (kyk “Jakarandatyd ’83” in Grotwater (1989)) het onvleiend oor Pretoria se jakarandas geskryf, maar die Griekse digter George Seferis (1900-1971), wat gedurende die 1940’s ‘n diplomaat by die Griekse Ambassade in Pretoria was en in 1963 die Nobelprys vir Literatuur verower het, het in Oktober 1941 met waardering oor Pretoria-Oos se jakarandas geskryf!

Kerk Straat Oost, Pretoria, Transvaal

Jacarandas playing castanets and dancing

threw around their feet a violet snow.

The rest’s uninteresting, and that

Venusberg of bureaucracy with its twin

towers and its twin clocks

profoundly torpid like a hippopotamus in blue sky.

And cars raced by showing

backs glistening like dolphins.

At the end of the street waiting for us –

strutting idly about its cage –

was the silver pheasant of China,

the Eurlocamos Nychtemerus, as they call it.

And to think we set out, the heart full of shot,

saying goodbye

to Onokrotalus the Pelican – he

with the look of a trampled Prime Minister

in the zoological garden of Cairo.

(Uit Roy McNab (ed.): George Seferis: South African Diaries, Poems and Letters (Cape Town: Carrefour Press, 1990)