Welverdiende kopknik vir Ronelda S. Kamfer
Ronelda Kamfer
Ronelda Kamfer se digterskap het verlede week welverdiende blootstelling gekry met die verskyning van ‘n oorsig-artikel deur Erik Lindner in De Groene Amsterdammer, een van die vernaamste literêre publikasies in Nederland. “De gedichten van de Zuid-Afrikaanse Ronelda S. Kamfer zijn des te aangrijpender omdat ze vrij rechttoe, rechtaan anekdotes uit het dagelijks leven vertellen,” verduidelik Linder in sy aanloop tot die artikel.
Na hy kortliks aandag aan die bloemlesing De 150 mooiste gedichten uit het Spaans gegee het, swaai sy fokus volledig na Ronelda: “Een verrassing is Nu de slapende honden van Ronelda S. Kamfer, een jonge dichter uit Zuid-Afrika die vertaald is door Alfred Schaffer […] De bundel is volop een debuut. Een jonge stem die zich presenteert. Veel gedichten bestaan uit gruwelijke anekdotes, koel en ingehouden gebracht: ‘tegen de eerste pauze was er een lijk in de Skoolstraat/ een miskraam in mijn klas’. Het effect van de gedichten van Ronelda Kamfer is vooral dat je al lezend steeds beter doorkrijgt dat er geen woord gelogen is van de familie- en buurtverhalen die ze opdist.”
De Groene Amsterdammer
Na ‘n besonder knap oorsig van die bundel – met gepaardgaande kontekstualisering van bepaalde gedigte – eindig hy met die volgende samevatting: “Documentair, aangrijpend, confronterend. Nu de slapende honden is een zeldzame kans om een dichter op een heel andere plek aan het werk te zien, die van opvallend nabij tegen je praat.”
Inderdaad is dit ‘n besonderse kopknik na een van ons opwindende jonger digters; ‘n artikel wat die Nederlandse poësieliefhebber hopelik attent sal maak op die enorme prestasie deur die digkuns van ‘n bra kleinerige taalgroep aan die suidpunt van ‘n kontinent in die ander halfrond.
Met die vriendelike vergunning van De Groene Amsterdammer plaas ek vir jou leesplesier die openingsgedig uit Ronelda se bundel onder aan vanoggend se Nuuswekker. Soos reeds gesê is die Nederlandse vertaling deur Alfred Schaffer.
***
Vanoggend kan jy Rosa Smit se Fotobeeld geniet. Onder Wisselkaarten het Vrouwkje Tuinman ‘n nuwe bydrae gelewer wat handel oor die frustrasies van ‘n vryskut-resensent.
Hê pret met dit alles; dis amper partytjietyd.
Mooi bly.
LE
Waar ik sta
Nu zit ik aan tafel
met de vijanden van mijn voorvaderen
Ik knik en groet beleefd
maar
ergens diep van binnen
weet ik waar ik sta.
Mijn hart en hoofd staan open
en zoals welopgevoede mensen
lachen en eten we samen
maar
ergens diep van binnen
weet ik waar ik sta.
© Ronelda S. Kamfer (Uit: Nu de slapende honden, 2010: Podium)
Vertaling deur Alfred Schaffer
