Hoe dikwels gebeur dit nie dat ‘n mens glo dat die probleme en uitdagings waarmee jy worstel, uniek en dikwels onoorkombaar is nie. Daarom dat ‘n mens soms wel verras word deur die besef dat ander persone – of instansies – hulle eintlik maar in vergelykbare omstandighede bevind en met presies dieselfde monsters aan’t stoei is.
So lees ek onlangs op De Contrabas die berig oor die bekende Vlaamse skrywer, Geert van Istendael, wat die volgende skrywe van die Nederlands Letterenfonds ontvang het: “All the best for 2011! The Dutch Foundation for Literature (Nederlands Letterenfonds) was formed in 2010 by the merger of the NLPVF and the FvdL. […] A website with detailed information about the new foundation will appear in the near future. In the meantime you can visit the old FvdL and NLPVF websites or direct any enquiries to our Huddestraat or Singel locations. From 1 March 2011 you will find us in one building in the centre of the city: Nieuwe Prinsengracht 89, 1018 VR Amsterdam, The Netherlands. The Dutch Foundation for Literature invests in the quality and diversity of literature through grants for writers, translators, publishers and festivals, and contributes to the production and distribution of Dutch and Frisian literature at home and abroad. It promotes a diverse and thriving literary climate, embedded in Dutch literary history and attuned to the latest developments in the publishing industry.”
Uiteraard was Van Istendael verbaas oor die feit dat die brief van ‘n instansie wat as oogmerk het om die Nederlandse lettere te bevorder, hul goeie wense aan hom in Engels skryf. Die enigste verklaring wat hy hiervoor kon vind is dat hulle die Vlaamse skrywers as “buitelandse” skrywers beskou en dat dié skrywe aan alle buitelandse skrywers in Engels versend is.
Sy antwoord was soos volg: “Uw bericht van 28.XII.’10 verbijstert mij. Het Letterenfonds heeft de plicht de Nederlandse en Friese letteren te bevorderen in binnen- en buitenland. U denkt dat u dat moet doen door nieuwjaarswensen in het Engels op te sturen naar een auteur die al zijn boeken in het Nederlands heeft geschreven. U hebt zich niet eens afgevraagd of ik wel Engels ken. Dat ik Nederlands zou kennen is u ten enenmale ontgaan. Weet u, Mevrouw, wij, Belgen, weten heel goed wat het betekent als je taal in de hoek wordt geduwd door een andere, een grote taal. Wie daaraan toegeeft, verdwijnt. Of is het juist de bedoeling dat het Nederlands verdwijnt? Eigenlijk, alles wel beschouwd, waarom zou ik niet in het Frans beginnen te schrijven? Mooie taal. Wereldtaal, toch nog. Schitterende literatuur. Veuillez agréer, Madame, l’expression de mes sentiments distingués. Geert van Istendael.”
Nou ja, toe. Klink alles só bekend, is dit nie?
***
Vanoggend is daar twee nuwe bydraes om aan te kondig: Pieter Odendaal wat vertel van onsigbare stede en Desmond Painter wat skryf oor ‘n jeuggroep in Gaza se manifes wat op die internet verskyn het.
Lekker lees en geniet dié middel-van-die-week dag.
Mooi bly.
LE