HET IS WEER DEZE NACHT
Het is weer deze nacht dat tractoren
Grommen in de achtertuin. Als hese honden
Naar mijn trommelvliezen grauwen. Het is weer
Deze nacht dat oeverloos snauwen een
Vuist slaat tegen de sterrenloze hemel. Er
Rouw wordt afgekondigd in verdwenen
Straten. Het is weer deze nacht dat namen
Tollen in de gaten van een schrompelend
Geheugen. Namen als oud textiel in jute
Zakken. Gedroomde namen soms. Het is
Weer deze nacht dat gezichten vergelen in
Kisten, verbranden in ovens, verteren
In aarde. En het is weer deze nacht dat
Ik taal hark, woorden schoffel, in mezelf
Brom, met een klap de luiken laat landen.
*
Het is weer deze nacht dat mijn vader zonder
Klop op de deur aan tafel komt zitten en ik hem
Jenever schenk. Hij gretig zijn eerste glas
Drinkt, een tweede gebaart, zijn stropdas
Ontknoopt en een sigaret opsteekt. Uit zijn
Binnenzak haalt hij bleke foto’s, wijst naar
Zichzelf en knikt. Ik herken de verleden
Man die zo dicht bij mij staat dat ik opnieuw
Verlegen de dood van mijn schouders krab.
Het is weer deze nacht dat zijn stem naar toon
En zoon zoekt. Iedere borrel is een slok
Toenadering, iedere sigaret een verlegenheid.
En als de fles geleegd is, de sigaretten gerookt,
Stapt hij terug in zijn nacht, blijf ik achter,
Terwijl daglicht tergend langzaam mijn ogen sart.
*
Het is weer deze nacht die om mij hangt
Als een natte loden jas, die mij ter aarde
Drukt. Waarin ik wankel na een stortbui,
Een huis bereik. Het is weer deze nacht,
Dat herinnering als een scherp mes schaaft
En schilfers naar beneden dwarrelen.
Een sneeuw van zwijgen waarin doden
Miraculeus worden betast. Het is weer
Deze nacht, dat dicht tegen mij huid zich
Vlijt en plooit. Ik je kus met dunne lippen.
Verleden tederheid zich spreidt. Het is
Weer deze nacht dat regen drupt op de
Vloer van vroeger, almaar drupt, en het
Hoofd blijft liggen op het doordrenkte
Kussen en je zo moet huilen.
© Hans van de Waarsenburg. Mei 2011
Hans van de Waarsenburg (Helmond, 1943) debuteerde met de bundel Gedichten (1965). Voor zijn dichtbundel De Vergrijzing ontving hij in 1973 de Jan Campertprijs. In maart 2004 ontving hij de eerste Oeuvre – Prijs van de gemeente Helmond.
Van 1997 – 2000 was hij voorzitter van het PEN – Centrum voor Nederland. In 1997 werd hij voorzitter van The Maastricht International Poetry Nights. (www.maastrichtpoetry.com)
Recente bundels: Waar de wegen waren (Amsterdam,2003); Azul (Amsterdam,2006);
So treibt die Insel (Duitsland, 2008); Wie hier nog komt (Amsterdam, 2009); Azul (Mexico, 2009); Vriendschap en poëzie (Maastricht, 2010).
www.waarsenburg.com.mk
http://hvdwaarsenburg.blogspot.com