Willem Tjebbe Oostenbrink. Twee gedigte
Exercities met n mes
k Ging noar de winkel en vroeg om n mes
dat aan twee kaanten snidt.
Ze verwezen me deur. Bij de tweede,
darde winkel hemmen ze ok niks. Uutverkocht,
denk ik nog. Bij noavroag bliekt
elkeneen kent et mes
niemand het et ien huus.
Nou kennen je denken aan n misverstaand,
gewoon even zoeken op internet.
Toch is hier meer sproake van
kennis vermeerdert verwondereng.
Wij kennen nkander begriepen
terwijl we proaten over dingen
woar we niet van wieten
of we der verstaand van hemmen.
Met zo’n mes snieden we ons niet
ien e vingers, dit mes verbiendt minsen.
Wat is troostrieker?
Exercities met n mes
‘k Ging naar de winkel en vroeg om een mes
dat aan twee kaanten snijdt.
Ze verwezen me door. Bij de tweede,
derde winkel hebben ze ook niks. Uitverkocht,
denk ik nog. Bij navraag blijkt
iedereen kent het mes
niemand heeft het in huis.
Nu kun je denken aan een misverstand,
gewoon even zoeken op internet.
Toch is hier meer sprake van
kennis vermeerdert verwondering.
Wij kunnen elkaar begrijpen
terwijl we praten over dingen
waarvan we niet weten
of we er verstand van hebben.
Met zo’n mes snijden we ons niet
in de vingers, dit verbindt minsen.
Wat is troostrijker?
(© Vertaling van het Gronings naar het Nederlands: Willem Tjebbe Oostenbrink)
* * *
Golven nemmen gien òfscheid
Golven nemmen gien òfscheid
gliek de Titanic t gevoel veur wotter verloor,
tegen de golven gien dag zee.
t Roepen en reren overstemt de störm
as of minsen levendeg begroaven worden.
Drenkelengen klampen heur vast an n stuk
holt of reddengssloep. Anerkaant raand
klumen minsen bijeen, vol ellende en verwarreng.
n Vraauw wordt uut t wotter vist.
Der mos met ruumte schippperd worden,
n man stond op
voaren van eigen koers, geft zien noam met
veur zien vraauw, en volgt
zien ankers van leefregels en staand.
Ien e oceoan schut elk taauw tekört,
doaden drieven niet,
principes kommen altied boven
schuum op e golven.
Golven nemen geen afscheid
Golven nemen geen afscheid
zoals de Titanic het gevoel voor water verloor,
tegen de golven geen dag zei.
Het huilen en roepen overstemt de storm
alsof mensen levend begraven worden.
Drenkelingen klampen zich vast aan een stuk
hout of reddingssloep. Aan de andere kant
kleumen mensen bijeen, vol ellende en verwarring.
Een vrouw wordt uit het water gevist.
Er moest met ruimte geschipperd worden.
Een man stond op
het varen van eigen koers, geeft zijn naam mee
voor zijn vrouw en volgt zijn ankers
van leefregels en stand.
In de oceaan schiet elk touw tekort.
Daden drijven niet,
principes komen altijd boven
schuim op de golven.
(© Vertaling van het Gronings naar het Nederlands: Willem Tjebbe Oostenbrink)
© Willem Tjebbe Oostenbrink / 2014
 Willem Tjebbe Oostenbrink Willem Tjebbe Oostenbrink debuteerde in 2013 met de Groningstalige bundel Opdreugde troanen / Opgedroogde tranen en ontving in 2010 de Duitse Freudenthal Aanmoedigingsprijs voor nieuwe Nedersaksische literatuur. Hij publiceert geregeld in tijdschriften in Noord-Nederland zoals het Groninger tijdschrift Krödde, het Friese tijdschrift Ensafh en Roet uit Drenthe. Schrijft geregeld gedichten voor de Groninger Kerkbode. willemtjebbeoostenbrink.blogspot.nl. Geboren te Grijpskerk, Groningen (1963), dicht en draagt voor in het Westerkertiers (West-Gronings). Heeft gewerkt bij verscheidene organisaties als projectleider gewerkt op het gebied van milieu, ecologie, internationale samenwerkeng en internationaal vrijwilligerswerk, gebiedsontwikkeleng. Adviseur gebiedsontwikkeling. Heeft training gegeven op gebied van organisatie-capaciteitsopbouw en duurzaamheid en milieu voor NGOs in Midden- en Oost-Europa. Nederlandstalige gedichten: “doorgang” opgenomen in 100 gedichten Turing Gedichtenwedstrijd (2012). Gedicht “Bespiegelingen”, projectopdracht van waterschap Wetterskip (2011). In het Duits en Nederduits vertaalde gedichten Ostfreeske bladje Diesel (2011) Wotterpoëzie. |
