Nini Bennett. Die ou man

Die ou man

.

Tyd is ’n blinde juwelier.

Pêrels in die oë,

vismotte wat slu deur dagboeke lees.

Na baie jare ontmoet ek my pa.

Sy lyf rem grondlangs

na die swaartekrag van te veel leef.

Ek sien hoe hy die fluweeltyd

van stof binnegaan

voor hy in twee verdeel,

jonk word, wegstap

deur die vallei van sy kleinwordjare

terug, terug – al verder weg

van die ou man, die uitgewekene van lig.

.

© Nini Bennett / 2016

Tags:

Wednesday, January 27th, 2016 | Gedigte.

Both comments and pings are currently closed.
Bookmark and Share

3 Kommentare op “Nini Bennett. Die ou man”

  1. Marthe McLoud :
    January 27th, 2016 at 12:08 pm

    Lieflike gedig.

  2. Louis Esterhuizen :
    January 28th, 2016 at 12:05 pm

    Wat ‘n kragtige vers! Welgedaan, Nini.

  3. Nini Bennett :
    January 29th, 2016 at 9:17 am

    Baie dankie, Marthe en Louis.