Hans Franse. Drie gedichten
OP DRIFT
Een wild gekuifde tsunami
rolt vanuit het noordwesten aan
klimaattoeristen op het strand van Scheveningen
worden zeespiegelvluchtelingen;
Jagende wolken kloppen
tegen gillend land:
fluitende storm zingt een valse tweede stem
een ontmande vuurtoren geeft half licht
op drift geraakt in de voornacht.
(Holst van de nacht
hol en ondoorgrondelijk strand
de zee een norse lokker in de leegte)
Als de veilige boulevard doorbreekt
Vergeet men een creditcard
op een blauw stuk verwrongen staal.
Achteruitrijdend op een eindeloze weg
zie ik in de buiten-en de binnenspiegels
het verleden met grote snelheid naderen.
de schok: een kaleidoscoop
van oude dossiers, lang vergeten woorden
door dode mensen uitgesproken.
*
DE DOODVAN EEN GONDOLIER
In Venetie Castello: la fondamenta di Santa Anna
naast kleurige affiches wild geplakt op het reclamebord
op de plek waar doden worden vereeuwigd
las ik op een zwartomrande mededeling
dat “Fabio Collavini, gondoliere”,
gestorven was: hij was 68 jaar geworden :
“plots weggerukt van de genegenheid
van zijn treurende geliefden”.
Zijn foto : een sterke man,
in zijn wit-blauw gestreepte baadje
met zijn hoed met rood-blauwe linten :
het uniform van de gondolier
stoer met de lagune op de achtergrond:
je vermoedde zijn vereelte handen, de riem
waarmee hij wrikte ingaande
tegen het weerbarstige water
de wilde golven van de lagune.
In een optocht van gondels
zal zijn kist dobberen op die golven
misschien in de late nacht aanspoelen zonder boeggolf
op San Michele, waar de doodse stilte heerst
(San Michele is het kerkhof van Venetie, op een eiland in de lagune.)
*
CIRKELS IN DE SNEEUW
Rondom de notenboom bij de ingang van de wereld
had de sneeuw zich opgehoogd tot bij het nabije dennenbos.
Op voorzichtige voetstappen kwamen mensen naar buiten
Hun voeten aarzelend krakend in de ongerepte sneeuw
Een vrouw met een kinderwagen, lachte schaterend
en draaide bijna dansend een rondje om de boom
trok haar eerste cirkel en wandelde ver weg
Een kind op een fietsje reed in een kring
Grotere kinderen met een slee trokken elkaar over de drempel
Flirtende jongeren zeepten elkaar in
trokken hollend hun eigen cirkels met een passer,
dingen aanrakend die door de sneeuw werden verzacht
(want in de sneeuw is alles anders en zachter)
een echtpaar zag in de schuwe middagzon
de grillige schaduw van de takken opnieuw in blauw .
schraal belicht door een bleke zuinigheidslamp
bijna brandend achter de bosrand
een vrouw met een rollator draaide haar laatste rondje
een kromgebogen man met stok strompelde
als laatste uit de cirkel weg
en verdween in de bosrand van het eeuwig woud.
de reeds aangetaste sneeuw werd modder
en loste protestloos op: de cirkel van de cirkels was rond
begonnen in Freudenstadt, Zwarte woud, 4 maart 2016
*
{co. Hans Franse/2017}
