Versindaba
~ 'n Kollektiewe weblog vir die Afrikaanse digkuns ~

                  Paul Klee. 
      Van 'n dorpstoneel met skemering

 

ʼn Kruip-insek besin oor perspektief

 

Ek stryk die wêreld weer plat

soos ʼn folio,

soos dit eens was.

 

Daarna mos deur die nuut

gearriveerde mense-

oog uitgevou tot

driedimensionele

blom,

piramides,

 

of huise-en-dorpskom

met voor- middel- én agtergrond,

 

en tot wyk,

 

tot die kaarteskommeling

van ʼn stadstafereel

met sy hutjies. Sulke opstaan-

papierkwakkies. Wel,

ék stryk dié aarde

 

weer plat. Na hoe dit was.

Met my goggablik.

 

Insek is ek en ek

kruip rond in die mensmuseum.

 

My kyk skeer oor ʼn toneel wat daar hang

gebaai in skemering;

verf op bord.

Deur ene Paul Klee.

Hy wat die dimensies kon inkatrol

tot streep, punt en kol.

 

Ek klou en gly, op en af, dwars en terug,

ʼn kakkerklak

op my enkele vlak

oor vloer, muur, plafon en dak.

 

My kunstenaars- oeroog prik

die gek ballon van perspektief

tot slegs getekende stringe daarvan oorbly.

 

Jou, mens,

se diepkykende konsertinasien

word danksy my gestroop

– van sy vakkies wat kan rek en krimp –

tot ingedrukte blik.

 

En ek Klee- Klee- klééf

oor vloer, muur en dak

 

sonder einde

aan vlak ná vlak ná vlak.

 

© Charl-Pierre Naudé / 2019