Oë
(Vir Jean Baudrillard)
How many faces, how many bodies can you recognize, with your eyes closed, only by touching them? Have you ever closed your eyes and acted unconsciously? Or loved someone so blindly, you could almost feel their energy in a dark room and be moved by the powerful touch of their ideas? – Jean Baudrillard
i.
Op Youtube en CNN –
lyke verstrooi op straat,
afgeneem uit hommeltuie
wat die vyand se posisie
noukeurig trianguleer,
vir die grondmagte
se volgende aanval.
In die Pentagon word ’n
satellietvoer dopgehou.
Zelenskij is die nuwe Churchill –
spreek die Grammys
en die VN toe op Zoom.
Jake Tapper en Don Lemon
praat uit Kiëf met gruwelbeelde:
Mariupol en Bucha.
Moskou sê dis fopnuus.
Sean Penn keer terug –
sy oë rooi,
vertel van die TV-ster
se rol as president.
Hy is die moer in vir die Oscars.
Will Smith se vrou is die moer in
vir Will Smith en GI Jane.
Die Golfoorlog –
Amanpour wat uit Bagdad uitsaai:
ekstremiste wat gejag word,
insetsels deur naglense,
skermutselings buite
Saddam se paleis.
Sy treur steeds oor Sarajewo.
ii.
Jy het vertel dat ons moderne wêreld die
hiperrealiteit geword het:
Die Golfoorlog het nooit plaasgevind nie;
dit was ’n inval wat as ’n oorlog paradeer.
Wat nou, my liewe Jean,
noudat die oorlog as die inval paradeer?
Deur watter lense moet ons daarna kyk?
Wilfred Owen, John McRae, Paul Célan,
Tarkowski en Mandelstam
het apokrief, en in die taal van die vyand,
geskryf van krygskampe en stil slagvelde
maar nou kyk ons na video’s op Youtube
en skryf in Afrikaans oor die hiperrealiteit
wat voor ons oë afspeel:
Ons lanseer ons grofgeskut op Facebook
en ons influencers is die nuwe generaals.
Ons, met die geel en blou insignia, share
die oorlog en verklaar ons manifeste aan
mekaar op Twitter: dis ’n nuwe Covid-19!
Ons, die leunstoelliberaliste van die stryd,
wat uit die voorste linies veg met petisies,
verse libré en skermtyd.
© Mellet Moll, 2022