Menu
Versindaba
  • Nuwe Bundels
    • Digbundels (2024)
    • Digbundels (2023)
    • Digbundels (2022)
    • Digbundels (2021)
    • Digbundels (2020)
    • Digbundels (2019)
    • Digbundels (2018)
    • Digbundels (2017)
    • Digbundels (2016)
    • Digbundels (2015)
    • Digbundels (2014)
    • Digbundels (2013)
    • Digbundels (2012)
    • Digbundels (2011 & 2010)
  • Resensies
    • Resensies
    • Resensente
  • Gedigte
    • Gedigte (A-L)
    • Gedigte (M-Z)
    • Kompetisies
    • Vertalings
      • 100 Duitse bestes uit die 20ste eeu
  • Digters
    • Digters
    • Onderhoude
    • Stemgrepe
  • Skryfhulp
  • Borge
  • Oor Versindaba
    • Kontak
Versindaba
30 July 202430 July 2024

Joan Hambidge. Wallace Stevens en J. Hillis Miller

I

J. Hillis Miller (1928–2021) was ‘n gesiene Amerikaanse teoretikus en sterf aan Covid in 2021. Hy begin as teoretikus in die Geneefse skool, maar verwerf veral bekendheid aan Yale as lid van die sogenaamde hermeneutiese mafia. In ‘n tyd toe dekonstruksie verkeerd begryp is, het hy gehelp om ingewikkelde konsepte te verduidelik. Hy skryf lang besinnings oor sowel die roman- as digkuns en wys altyd – soos Paul de Man – op ‘n skrywer se retoriese strategieë. Sy beginstudies was oor Gourges Poulet voordat Derrida en De Man sy baan verander het.

As student opgelei in die wetenskappe wat waarskynlik sy manier van lees bepaal het. As jong mens polio gehad wat een arm verlam het. (Johns Hopkins, Yale en later University of California at Irvine.)

Hy het ook ‘n boek geskryf oor die etiek van lees.

As voorsitter van die Modern Language Association of America in 1986 geweldig baie gedoen vir die verbintenis tussen linguistiek en literatuurkritiek. Sy studie Ariadne’s Thread: Story Lines (1992) bly ‘n baken in vertelteorie. In die ewige labirint van lees met die leser as Theseus. Veral sy analise van Borges se “Death and the Compass” is uitstaande in die ondersoek na retoriese strategieë: vertraging en amplifikasie van tonele.

Hy het uitgebreid oor Charles Dickens en Thomas Hardy geskryf.

II

Wallace Stevens
Not Ideas About the Thing But the Thing Itself

At the earliest ending of winter,
In March, a scrawny cry from outside
Seemed like a sound in his mind.

He knew that he heard it,
A bird’s cry, at daylight or before,
In the early March wind.

The sun was rising at six,
No longer a battered panache above snow …
It would have been outside.

It was not from the vast ventriloquism
Of sleep’s faded papier-mâché …
The sun was coming from outside.

That scrawny cry — It was
A chorister whose c preceded the choir.
It was part of the colossal sun,

Surrounded by its choral rings,
Still far away. It was like
A new knowledge of reality.

III

In sy onderhoud met Salusinszky is die volgende tersaaklik oor Wallace Stevens se gedig:

J. Hillis Miller gebruik die metafoor van ‘n “bet” (weddenskap) wanneer hy interpreteer en hy verwys ook na die sogenaamde profound harmony in die teks.

Die spore en onsekerhede wat ‘n teks meebring, is waarop hy fokus.

Die vreugdes van lees is helaas nooit ‘n alleenspraak nie; dit word gedeel met ander lesers. Hierom reageer hy in hierdie onderhoud op Bloom, Frye en Said. Hy gebruik die woord “joy”.

Die belangrikste aspek van hierdie gesprek tussen hom en Salusinszky is die volgende stelling:

“The reader is a kind of locus where language takes place” teenoor Bloom wat fokus op die self (1987: 216).

Die leesaksie is nie vir Hillis Miller ‘n bevestigende studie nie; dit is eerder een van demistifisering. Dit is apotropaic, vervolg hy. En die slim onderhoudvoerder wys daarop dat Hillis Miller saam met Wallace Stevens beweeg van ‘n vestiging in die werklikheid tot die vertigo van taal (1987: 233).

Hy fokus op die sinestetiese of klankmatige aspek van Not Ideas About the Thing But the Thing Itself .

Dit is ook ‘n gedig van liminaliteite of oorgange: ‘n nuwe kennis van die werklikheid net voordat die son opkom …

En die panache is ‘n “tuft of feathers, as on a helmet”. Net op ‘n tweede vlak beteken dit flambojante of flagrante optrede. “The seeing of the sun as a person is another version of that displacement from sight to sound, in the sense that it’s both a revelation – something we can understand – and another covering-over, in the sense that prosopopoeia is an inadequate figure” (1987:236). En hierdie term beteken ‘n personifikasie van ‘n abstrakte objek of ding. Hillis Miller meen ook in hierdie gesprek dat Wallace Stevens dalk ‘n woordeboek gelees het by die skryf van die gedig …

Hy volstaan hiermee en hy sal moontlik nog oor die gedig skryf, maar met sy los opmerkings het hy hierdie leser anders en nuut na hierdie gedig laat kyk.

IV

Dalk ‘n ars poëtiese vers by die ervaring van die einde van winter en die oopstel van die buite-bestaan ná die ongelooflike koue weer? Die geluid van ‘n voël (terug ná die koue) met ‘n nuwe ervaring van die sonsopkoms: “no longer a battered panache above snow …”. Die winter – as ‘n soort oorlogsveld – is verby, afgehandel en buite die digter.

Die “vast ventriloquism / of sleep’s faded papier-mâché …” aktiveer dat die gedig nie uit ‘n droom ontstaan het nie, maar eerder ontstaan het in die ervaring van die natuur soos die opkoms van die son. Ek lees die “scrawny cry” as ‘n herinnering aan ‘n koorsang word gelykgestel aan die klank wat die voël maak as ‘n soort voorsanger.

Dalk het die digter die gedig vir homself voorgelees?

En hierom die “choral rings”? Of dalk wanneer die dag breek, sal daar ander geluide wees; nie net die “scrawny cry” nie?

Die nuwe kennis van die werklikheid is dan die digter wat speel met woorde en klanke en beelde. Hy wys vir ons hoe sy assosiasies werk: van wat hy sien en hoor; en die besef dat gedig uiteindelik in sy dinglikheid nie ‘n abstraksie is nie. Iets konkreet wat voor hom staan, geskep uit assosiasies en indrukke en klanke. Dalk geskryf voor hy moes werk toe gaan en dispute afhandel by sy werk en tydelik kon ontvlug in ‘n gedig wat al lankal broei in hom.

Sy werk by die Hartford Accident and Indemnity Co. moes bepaald eise gestel het.

En my analise eweneens geskryf voor die sonsopkoms.

Bronne:

Miller, J. Hillis. 1995. Ariadne’s Thread. New Haven: Yale University Press.

–  The Linguistic Moment: From Wordsworth to Stevens. Princeton: Princeton University Press.

Salusinszky, Imre. 1987. Criticism in Society : Interviews with Jacques Derrida, Northrop Frye, Harold Bloom, Geoffrey Hartman, Frank Kermode, Edward Said, Barbara Johnson, Frank Lentricchia and J. Hillis Miller. London: Methuen.

Deel:

  • Click to share on Facebook (Opens in new window) Facebook
  • Click to share on X (Opens in new window) X

Like this:

Like Loading...

Lees meer

← Joan Hambidge. Wallace Stevens (V)
Joan Hambidge. Wallace Stevens en Geoffrey H. Hartman →

3e gedagtes oor “Joan Hambidge. Wallace Stevens en J. Hillis Miller”

  1. Marthé McLoud says:
    31 July 2024 at 08:41

    Baie interessant.

    Reply
  2. Joan Hambidge says:
    30 July 2024 at 16:19

    Ek beoog nou ‘n rubriek oor Geoffrey H. Hartman, ‘n kollega van Hillis Miller. Sy Criticism in the Wilderness bly eweneens ‘n baken. Ek sal ook Shoshana Felman betrek.

    Hartman lees gedigte en verwys eweneens na films.
    Puik leser van Blake.

    Reply
  3. Mellet Moll says:
    30 July 2024 at 13:12

    Baie dankie, Joan, uiters insiggewend.

    Ek het Miller se essay “Wallace Stevens’ poetry of being” in “Tropes, parables, performatives” ook baie waardeer.

    Reply

Lewer kommentaar Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Meeste gelees

  • Augustus-kompetisie
  • Resensie: "Kinderlê" deur Lynthia Julius
  • Resensie: "Miniatuur". (Johann de Lange)
  • Boekbespreking: “Taboek” (Riku Lätti)
  • Resensie: “Stil gesprek” (Jan Pretorius)

Nuutste bydraes

  • AVBOB Persverklaring
  • Joan Hambidge. Die dood as solesisme
  • Onderhoud met Marthé McLoud oor “Ontbloot”
  • 100 Duitse Bestes: Rainer Maria Rilke (1875-1926) (II)
  • Joan Hambidge. Oosterse digkuns  Deel I

Nuutste kommentaar

  1. Ilse on 100 Duitse Bestes: Rainer Maria Rilke (1875-1926) (I)9 June 2025

    Dankie vir die lieflike vertalings!

  2. Heleen Louw on Jacobus Swart. Franz Kafka4 June 2025

    Treffend uitgebeeld. Jou vermoe om die essensie van 'n lewe' te omskryf is iets besonders vir my. En dan jou…

  3. Caren Kearley on Resensie: “Dawerende stiltes” (Caren Kearley)4 June 2025

    Dankie Maria, jy is welkom om my te kontak as jy een wil bestel. carenkearley@gmail.com. Ek is Ninni ewig dankbaar…

  4. Joan Hambidge on Ilse van Staden. Deursigtige oggend3 June 2025

    Beeldskoon hoe hierdie gedig vloei.

  5. Charl-Pierre Naude on Charl-Pierre Naudé. Mymering28 May 2025

    Hierdie is 'n interessante kommentaar deur jou, Hans. Dankie. Ek kou nog daaraan ... Ek moet nog jou opstel waarna…

Kategorieë

  • Artikels, essays, e.a.
  • Binneblik
  • Blogs
  • Digstring
  • Gedigte
  • Kompetisies
  • Nuus / Briewe
  • Nuwe Publikasie
  • onderhoude
  • Onderhoude
  • Resensies
  • Stemgrepe
  • Uncategorized
  • Vertalings
  • VWL 50 jaar later
  • Wisselkaarten
©2025 Versindaba | Ontwerp deur Frikkie van Biljon
%d