Versindaba
~ 'n Weblog vir die Afrikaanse digkuns ~

 

Versindaba kompetisie vir vertaalde gedigte (69)

 

Alan Ginsberg. Vertaling van Engels in Afrikaans. Vert. deur Johann de Lange.

 

SKRYN

‘n vertaling

 

I

Ek het my generasie se briljantste breine gesien, verwoes deur waansin, honger, histeries, naak,

 

wat hulleself teen dagbreek deur die negerstrate voortsleep op soek na ‘n toornige naald,

 

engelagtige eendsterte brandend na die antieke hemelse konneksie met die sterredinamo in die masjinerie van die nag,

 

wat armoedig en verslons en hol-oog en hoog sit en rook het in die bonatuurlike donkerte van kouewaterwoonstelle drywend oor die dakke van stede denkende aan jazz,

 

wat hulle breins ontbloot het voor die Hemel en onder die El en Mohammedaanse engele sien steier het op woonsteldakke stralend verlig,

 

wat deur universiteite gegaan het met stralende wyse oë en Arkansas en Blake-lig tragedies hallusineer tussen die studente van oorlog,

 

wat uitgeskop is uit die akademies vanweë waansin en publikasie van odes op die vensters van die skedel,

 

wat weggekruip het in ongeskeerde kamers in onderklere, hulle geld verbrand in asblikke en luister na die Vrees deur die muur,

 

wat gearresteer is in ʼn klopjag in hulle skaambaarde toe hulle terugkeer via Laredo met ‘n gordel vol dagga vir New York,

 

wat vuur eet in verfhotelle of terpentyn drink in Paradise Alley, dood, of hulle torso’s vagevuur nag na nag

 

met drome, met dwelms, met wakende nagmerries, alkohol en piel en eindelose ballas,

 

onvergelyklike blinde strate van sidderende wolk en weerlig in die gedagtes wat spring na pole van Kanada en Paterson, en al die beweginglose wêreld van Tyd tussenin verlig,

 

Peyote-vastighede van gange, agterplaas groen boom begraafplaas dagbreke, wyndronkenskap oor die dakke winkelvenster voorstede van daggabenewelde plesierritte neon flikkerende verkeersligte, son en maan en boom vibrasies in die dreunende winterskemers van Brooklyn, asblikskellery en bedagsame koningslig van gedagte,

 

wat hulleself vasgeketting het aan moltreine vir die eindelose rit van Battery Park na heilige Bronks op bensedrien totdat die lawaai van wiele en kinders hulle afbring sidderend speekselmond en verpletter yl van brein heeltemal gedreineer van briljantheid in die troostelose lig van die Dieretuin,

 

wat die hele nag lank gesink het in die duikboot-lig van Bickford’s uitgedryf het en deur die bedompige biermiddag in verlate Fugazzi’s sit en luister het na die dag wat breek op die waterstofjukebox,

 

wat vir sewentig ure sonder ophou gepraat het van park tot blyplek tot kroeg tot Bellevue tot museum tot die Brooklynbrug,

 

‘n verlore bataljon platoniese gespreksgenote wat afspring op stoepe vanaf brandtrappe vanaf vensterbanke vanaf die Empire State van die maan af

 

babbelend skreeuend kokhalsend en feite en herinnerings fluister en anekdotes en oogbalgrille en skokke van hospitale en tronke en oorloë,

 

totale intellekte uitgebraak in volledige onthou vir sewe dae en nagte met briljante oë, vleis vir die Sinagoge uitgesmyt op die sypaadjie,

 

wat in die niet verdwyn het Zen New Jersey en ‘n spoor van dubbelsinnige poskaartprente van Atlantic City Hall agtergelaat het,

 

en Oosterse koors ly en Tangierse beenknersings en migraines van Sjina tydens dwelmonttrekking in Newark se bleek gemeubileerde kamer,

 

wat om en om gedwaal het om middernag in die spoorwegwerf en gewonder het waarheen om te gaan, en gegaan het, en geen gebroke harte agtergelaat het nie,

 

wat sigarette aangesteek het in trokke trokke trokke ratelend deur sneeu in die rigting van eensame plase in oupa nag,

 

wat Plotinus Poe St. Jan van die Kruis bestudeer het, telepatie en bop-kabbalah omdat die kosmos instinktief gevibreer het onder hulle voete in Kansas,

 

wat dit alleen gemaak het deur die strate van Idaho op soek na visioenêre indiese engele wat visioenêre indiese engele was,

 

wat gedag het hulle is maar net mal toe Baltimore in bonatuurlike ekstase gegloei het,

 

wat in limousines gespring het saam die Chinaman van Oklahoma op die impuls van winter middernag straatlig kleindorpse reën,

 

wat honger en eensaam deur Houston geslenter het op soek na jazz of seks of sop, en die briljante Spanjaard gevolg het om te praat oor Amerika en Ewigheid, ‘n hopelose taak, en toe ‘n skip na Afrika gevat het,

 

wat verdwyn het in die vulkane van Meksiko en niks nagelaat het nie as die skadu van dungarees en die lawa en as van poësie uitgestrooi in kaggel Chicago,

 

wat weer opgeduik het aan die Weskus en die FBI ondersoek het in baarde en kortbroeke met groot pasifistiese oë sexy in hulle donker velle en onverstaanbare pamflette uitgedeel het,

 

wat sigaretgate in hulle arms gebrand het uit protes teen die narkotiese tabakwaas van Kapitalisme,

 

wat Superkommunistiese pamflette versprei het op Union Square huilend terwyl hulle uittrek en die sirenes van Los Alamos hulle oorloei het, en al met Wall langs geloei het, en die Staten Island veerboot het ook geloei,

 

wat in duie gestort het huilend in wit gimnasiums naak en bewend voor die masjinerie van ander geraamtes,

 

wat speurders in die nek gebyt het en gegil het van plesier in vangwaens omdat hulle geen misdade gepleeg het nie behalwe hulle eie wilde kooksel van pederasme en bedwelming,

 

wat getjank het op hulle knieë in die moltrein en van die dak af gesleep is terwyl hulle geslagsdele en manuskripte rondgewaai het,

 

wat hulle in die hol laat naai het deur vroom motorfietsryers, en gegil het van genot,

 

wat gesuig het en afgesuig is deur daardie menslike serafyne, die matrose, liefkosings van Atlantiese en Karibbiese liefde,

 

wat genaai het in die oggende in die aande in roostuine en op die gras van openbare parke en begraafplase en hulle

saad vryelik gestort het oor wie ook al gekom het,

 

wat eindeloos gehik het terwyl hulle probeer giggel het maar uiteindelik met ‘n snik agter ‘n afskorting in ‘n Turkse Bad

beland het toe die blonde & naakte engel gekom het om hulle met ‘n swaard te deurboor,

 

wat hulle liefdesknape verloor het aan die drie ou feekse van noodlot die eenoogfeeks van die heteroseksuele dollar die eenoog-feeks wat knipoog vanuit die kont en die eenoog-feeks wat niks doen behalwe op haar gat sit en die intellektuele goue spindrade van die wewer se weefraam af te knip nie,

 

wat ekstaties en onversadigbaar gekopuleer het met ‘n bottel bier ‘n beminde ‘n pak sigarette ‘n kers en van die bed afgeval het, en op die vloer voortgegaan het al met die gang langs en teen die muur flougeword het met ‘n visie van allerlaaste kont en skoot en die laaste sponk van bewussyn ontwyk het,

 

wat die dosies soetgemaak het van ‘n miljoen meisies sidderend in die sonsondergang, en rooioog was in die oggend maar gereed om die doos van dagbreek soet te maak, en boude laat sien het in skure en kaal in die meer,

 

wat uit aan die hoereer is deur Colorado in ‘n magdom gesteelde nagwaens, N.C., heimlike held van hierdie gedigte, fokker en Adonis van Denver – vreugdevolle nagedagtenis van sy tallose naaie van meisies in verlate parkeerterreine & padkafeeagterplase, die lendelam agterrystoele van rolprentteaters, op bergtoppe in grotte of met maer kelnerinne in vertroude langs die pad onderklere opligtery & veral geheime motorhawe solipsismes van toilette, & tuisdorp-stegies ook,

 

wat vervaag het in ontsaglik walglike rolprente, verplaas is in drome, wakkergeword het op ‘n meteense Manhattan, en hulleself opgetel het uit kelders babalaas van hartelose Tokay en verskrikkings van Third Avenue ysterdrome en aangestrompel het na werkloosheidskantore,

 

wat die hele nag lank loop met hulle skoene vol bloed op die sneeubedekte dokke wagtend vir ‘n deur in die Oosrivier om oop te maak op ‘n kamer vol stoomhitte en opium,

 

wat groot selfmoorddramas geskep het op die woonstelkranse van die Hudson onder die oorlogtydse blou soeklig van die maan; en hulle koppe sal met lourierblare gekroon word in vergetelheid,

 

wat die lamsbredie van die verbeelding geëet het of die krap op die modderige bodems van Bowery riviere verteer het,

 

wat geween het oor die romantiek van die strate met hulle stootkarre vol uie en swak musiek,

 

wat in kartondose gesit en die donkerte onder die brug ingeadem het, en opgestaan het om klawesimbels in hulle solderkamers te bou,

 

wat gehoes het op die sesde vloer van Haarlem met ʼn kroon van vlamme onder die teringagtige lug omring deur oranje kratte van teologie,

 

wat gekrabbel het naglank gerock-&-roll het oor verhewe inkantasies wat in die geel oggend stansas van brabbeltaal was,

 

wat verrotte diere gekook het long hart pote stert borscht & tortillas dromende van die suiwer vegetariese koninkryk,

 

wat hulleself onder vleistrokke ingegooi het op soek na ‘n eier,

 

wat hulle horlosies van die dak afgegooi het om hulle lot te werp op Ewigheid buite Tyd, en wekkers het op hulle koppe geval elke dag vir die volgende dekade,

 

wat hulle polse drie keer na mekaar onsuksesvol probeer sny het, opgegee het en genoop was om antieke winkels oop te maak waar hulle gemeen het hulle word oud en daaroor gehuil het,

 

wat lewendig verbrand is in hulle onskuldige flenniepakke op Madison Avenue tussen aanslae van loodsware verse & die opgetenkte gekletter van die ysterregimente van mode & die napalmgille van die moffies van reklame, & die mosterdgas van sinistere intelligente redakteurs, of omgery is deur die besope huurmotors van Absolute Syn,

 

wat van die Brooklynbrug afgespring het dit het werklik gebeur en weggestap het onbekend en vergete in die spookagtige bedwelming van Chinatown sopstegies & brandweerwaens, nie eens ʼn gratis bier nie,

 

wat by hulle vensters gesing het in wanhoop, geval het uit die moltreinvenster, gespring het in die vuil Passaic, gespring het op negers, gehuil het oral op straat, gedans het op stukkende wynglase kaalvoet vertrapte bakelietplate van nostalgiese Europese 1930’s Duitse jazz die whiskey opgedrink het en kreunend opgegooi het in die bloederige toiletbak, kreune in hulle ore en die geskal van kolossale stoomtreine,

 

wat met die snelweë van die vergange langs gejaag het op reis na elkaar se hotrod-Golgota tronkeensaamheidswag of Birming jazz inkarnasie,

 

wat twee-en-sewentig uur lank oor die platteland gery het om uit te vind of ek ‘n visie gehad het of jy ‘n visie gehad het of hy ‘n visie gehad het om die Ewigheid uit te vind,

 

wat gereis het na Denver, wat gesterf het in Denver, wat teruggekeer het na Denver & tevergeefs gewag het, wat gewaak het oor Denver & gepeins het & eensaam was in Denver en uiteindelik weggegaan het om uit te vind hoe Laat dit was, & nou verlang Denver eensaam na haar helde,

 

wat op hulle knieë geval het in hopelose katedrale biddend vir mekaar se redding en lig en borste, totdat die siel sy hare vir ‘n oomblik verlig het,

 

wat deur hulle verstand gestort het in die tronk op wag vir onmoontlike misdadigers met goue koppe en die sjarme van werklikheid in hulle harte en wat soet blues gesing het vir Alcatraz,

 

wat onttrek het na Meksiko om ‘n habyt te kultiveer, of na Rocky Mount na teer Boeddha of Tangiers na seuns of Southern Pacific na die swart lokomotief of Harvard na Narcissus na Woodlawn na die daisychain of graf,

 

wat aangedring het op geestesgesondheidsverhore wat die radio aangekla het van hipnose & gelos is met hulle waansin & hulle hande & ‘n onbesliste jurie,

 

wat aartappelslaai gegooi het na CCNY lektore oor Dadaïsme en gevolglik daarna hulleself oorgegee het op die graniettrappe van die malhuis met kaalgeskeerde koppe en harlekynspraak van selfmoord, en aangedring het op onmiddellike lobotomie,

 

en wat in stede daarvan die konkrete leegte van insulien Metrazol elektrisiteit hidroterapie psigoterapie bedryfsterapie pingpong en geheueverlies ontvang het,

 

wat in humorlose protes slegs een simboliese pingpongtafel omgesmyt het, en vlugtig katatonies gerus het,

 

en jare later teruggekeer het werklik bles behalwe vir ‘n pruik van bloed, en trane en vingers, na die sigbare mal-man-verdoemenis van die sale van die maldorpe van die Oosrivier,

 

Pilgrim State s’n Rockland s’n en Greystone se bedompige gange, twistend met die eggo’s van die siel, rukenrollend in die middernag regsbankverlatenheid dolmenryke van liefde, droom van lewe ‘n nagmerrie, lywe wat verander in klip swaar soos die maan,

 

met moeder finaal *******, en die laaste fantastiese boek by die woonstelvenster uitgesmyt, en die laaste deur gesluit vieruur in die oggend en die laaste telefoon in antwoord teen die muur geslaan en die laaste gemeubileerde kamer leeggemaak tot by die laaste stuk geestesmeublement, ‘n geel papierroos gedraai op ‘n draadhanger in die hangkas, en selfs dít denkbeeldig, niks meer as ‘n hoopvolle bietjie hallusinasie –

 

ah, Carl, solank jy nie veilig is nie is ek nie veilig nie, en nou’s jy regtig in die totale dieresop van tyd –

 

en wat daarom deur die ysige strate gehardloop het geobsedeerd met ‘n skielike flits van die alchemie van die gebruik van die ellips katalogus ʼn veranderlike maat en die vibrerende vlak,

 

wat gedroom het en vleesgeworde gapings gemaak het in Tyd & Ruimte deur beelde gejukstaponeer, en die aartsengel van die siel vasgevang het tussen twee visuele beelde en die wesenlike werkwoorde verbind het en die naamwoord en aandagstreep van bewussyn saamgevoeg het springend met sensasie van Pater Omnipotens Aeterna Deus

 

om die sintaks en maat van swak menslike prosa te herskep en voor jou te staan spraakloos en intelligent en bewend van skaamte, verworpe en tog die siel uitgebieg het om te konformeer met die ritme van gedagte in sy naakte en eindelose kop,

 

die malman boemelaar en engel-eendstert in Tyd, onbekend, wat nietemin hier neerskryf wat mag oorbly om te sê in die tyd wat voorlê na die dood,

 

en herrys het vleesgeword in die spookagtige gewaad van jazz in die gouehoring skadu van die orkes en die lyding van Amerika se naakte verstand uit liefde geblaas het in ‘n eli eli lamma lamma sabacthani saksofoon kreet wat die stede laat sidder het tot by die laaste radio

 

met die absolute hart van die gedig van lewe geslag uit hulle eie lywe goed om te eet vir ‘n duisend jaar.

 

 

II

 

Watter sfinks van sement en aluminium het hulle skedels oopgemoker en hulle breins en verbeelding opgevreet? Molog! Verlatenheid! Vullis! Aakligheid! Asblikke en onverkrygbare dollars! Kinders skreeuend onder die trappe! Seuns wenend in leermagte! Ou mans huilend in die parke!

 

Molog! Molog! Nagmerrie van Molog! Molog die liefdelose! Mal Molog! Molog die swaar oordelaar van die mens!

 

Molog die onbegryplike tronk! Molog die kruisbeen siellose tronk en Kongres van smarte! Molog wie se geboue oordeel is! Molog die ontsaglike steen van oorlog! Molog die stomgeslane regerings!

 

Molog wie se verstand suiwer masjinerie is! Molog wie se bloed vloeibare geld is! Molog wie se vingers tien leerskares is! Molog wie se bors ‘n mensvretende dinamo is! Molog wie se oor ‘n rokende graf is!

 

Molog wie se oë ‘n duisend blinde vensters is! Molog wie se wolkekrabbers in die lang strate staan soos eindelose Jehova’s! Molog wie se fabrieke droom en kwaak in die mis! Molog wie se rooksuile en antennas die stede bekroon!

 

Molog wie se liefde eindelose olie en klip is! Molog wie se siel elektrisiteit en banke is! Molog wie se armoede die skim van genialiteit is! Molog wie se lot ‘n wolk van sekslose waterstof is! Molog wie se naam die Verstand is!

 

Molog in wie ek eensaam sit! Molog in wie ek Engele droom! Mal in Molog! Pielsuiger in Molog! Liefdeloos en manloos in Molog!

 

Molog wat my siel vroeg ingeneem het! Molog in wie ek ‘n bewussyn sonder ‘n liggaam is! Molog wat my uit my natuurlike ekstase uit geskok het! Molog wat ek versaak! Word wakker in Molog! Lig stromend uit die hemelruim!

 

Molog! Molog! Robotwoonstelle! onsigbare voorstede! Geraamte-skatkamers! blinde hoofstede! demoniese industrieë! Skimmige nasies! onoorwinlike malhuise! granietpiele! monsteragtige bomme!

 

Hulle het hulle rûe gebreek toe hulle Molog oplig na die Hemel! Sypaadjies, bome, radio’s, tonne! wat die stad oplig na die Hemel wat wel bestaan en orals om ons is!

 

Visies! voorbodes! hallusinasies! wonderwerke! ekstases! afgespoel met die Amerikaanse rivier langs!

 

Drome! adorasies! illuminasies! religieë! die hele skipvol sensitiewe stront!

 

Deurbrake! oor die rivier! salto’s en kruisigings! weggespoel met die vloed! Hoogtepunte! Epifanieë! Wanhope! Tien jaar se dierlike krete en selfmoorde! Breine! Nuwe liefdes! Mal generasie! skipbreuk op die rotse van Tyd!

 

Egte heilige gelag in die rivier! Hulle’t dit alles gesien! die wilde oë! die heilige gille! Hulle’t vaarwel gewuif! Hulle’t van die dak afgespring! na verlatenheid! wuiwend! blomme in die hand! Na die rivier toe! in die straat in!

 

III

 

Carl Solomon! Ek is met jou in Rockland

waar jy nog maller is as ek

Ek is met jou in Rockland

waar jy baie vreemd moet voel

Ek is met jou in Rockland

waar jy die skadu van my moeder naboots

Ek is met jou in Rockland

waar jy jou twaalf sekretaresses vermoor het

Ek is met jou in Rockland

waar jy lag oor dié onsigbare humor

Ek is met jou in Rockland

waar ons groot skrywers is op dieselfde hopelose tikmasjien

Ek is met jou in Rockland

waar jou toestand ernstig geword het en oor die radio berig is

Ek is met jou in Rockland

waar die fakulteite van die skedel nie langer die wurms van die sinne toelaat nie

Ek is met jou in Rockland

waar jy die tee drink van die borste van die oujongnooiens van Utica

Ek is met jou in Rockland

waar jy woordspeel op die lywe van jou verpleegsters die harpye van die Bronks

Ek is met jou in Rockland

waar jy skreeu in ‘n dwangbaadjie dat jy besig is om die spel te verloor van die waaragtige pingpong van die afgrond

Ek is met jou in Rockland

waar jy hamer op die katatoniese klavier die siel is onskuldig en onsterflik dit behoort nooit godvergete en in ‘n bewapende inrigting te sterf nie

Ek is met jou in Rockland

waar nóg vyftig skokke nooit weer jou siel sal laat terugkeer na sy lyf nie van sy pelgrimstog na ‘n kruis in die niet

Ek is met jou in Rockland

waar jy jou dokters aankla van waansin en die Hebreeus-sosialistiese rewolusie teen die fascistiese nasionale Golgotha beplan

Ek is met jou in Rockland

waar jy die hemele bo Long Island sal splyt en jou lewende menslike Jesus laat herrys van die bomenslike graf

Ek is met jou in Rockland

waar daar vyfentwintigduisend mal kamerade is wat almal saam die laaste stansas van die Internationale sing

Ek is met jou in Rockland

waar ons die Verenigde State vasdruk en vry onder ons beddegoed die Verenigde State wat die goddelike nag lank hoes en ons uit die slaap hou

Ek is met jou in Rockland

waar ons uit die koma wakkergeskok word deur die vliegtuie van ons eie siele wat dreun oor die dak hulle’t gekom om engelagtige bomme te laat val      die hospitaal verlig sigself      verbeelde mure stort ineen      O benerige legioene hardloop buitentoe      O sterbesaaide skok van genade die ewige oorlog is hier      O oorwinning vergeet jou onderklere ons is vry

Ek is met jou in Rockland

in my drome loop jy druipend van ‘n seereis op die snelweg dwarsoor Amerika in trane na die deur van my kothuis in die Westerse nag

 

San Francisco, 1955-1956

 

 

 

VOETNOOT BY “HOWL”

 

Heilig! Heilig! Heilig! Heilig! Heilig! Heilig! Heilig! Heilig! Heilig! Heilig! Heilig! Heilig! Heilig! Heilig! Heilig!

 

Die wêreld is heilig! Die siel is heilig! Die vel is heilig! Die neus is heilig! Die tong en piel en hand en hol is heilig!

 

Alles is heilig! almal is heilig! orals is heilig! elke dag is ‘n ewigheid! Elkerman is ‘n Engel.

 

Die boemelaar is so heilig soos die engel! die malman is so heilig soos jy my siel heilig is!

 

Die tikmasjien is heilig die gedig is heilig die stem is heilig die hoorders is heilig die ekstase is heilig!

 

Heilig Peter heilig Allen heilig Solomon heilig Lucien heilig Kerouac heilig Huncke heilig Burroughs heilig Cassady heilig die onbekende gefokte en lydende bedelaars heilig die afskuwelike menslike engele!

 

Heilig my ma in die malhuis! Heilig die piele van die oupas van Kansas!

 

Heilig die kreunende saksofoon! Heilig die bop-apokalips! Heilig die jazz-orkeste dagga hippies vrede peyote pype & tromme!

 

Heilig die eensaamheid van wolkekrabbers en sypaadjies! Heilig die kafeterias gevul met die menigtes! Heilig die geheimsinnige rivier van trane onder die strate!

 

Heilig die eensame kolos! Heilig die enorme lam van die middelklas! Heilig die mal herders van rebellie! Wie gek is oor Los Angeles IS Los Angeles!

 

Heilig New York Heilig San Francisco Heilig Peoria & Seattle Heilig Parys Heilig Tangiers! Heilig Moskou! Heilig Istanbul!

 

Heilig tyd in ewigheid heilig ewigheid in tyd heilig die horlosies in die ruimte heilig die vierde dimensie heilig die vyfde International heilig die Engel in Molog!

 

Heilig die see heilig die woestyn heilig die treinspoor heilig die stoomtrein heilig die visioene heilig die hallusinasies heilig die mirakels heilig die oogbal heilig die afgrond!

 

Heilig vergifnis! genade! liefdadigheid! geloof! Heilig! Ons s’n! Lywe! Lyding! grootmoedigheid!

 

Heilig die bonatuurlike ekstra briljante intelligente goedheid van die siel!

 

 

Berkeley, 1955

 

***

 

Howl

Allen Ginsberg

 

For Carl Solomon

 

I

 

I saw the best minds of my generation destroyed by madness, starving hysterical naked,

dragging themselves through the negro streets at dawn looking for an angry fix,

angelheaded hipsters burning for the ancient heavenly connection to the starry dynamo in the machinery of night,

who poverty and tatters and hollow-eyed and high sat up smoking in the supernatural darkness of cold-water flats floating across the tops of cities contemplating jazz,

who bared their brains to Heaven under the El and saw Mohammedan angels staggering on tenement roofs illuminated,

who passed through universities with radiant cool eyes hallucinating Arkansas and Blake-light tragedy among the scholars of war,

who were expelled from the academies for crazy & publishing obscene odes on the windows of the skull,

who cowered in unshaven rooms in underwear, burning their money in wastebaskets and listening to the Terror through the wall,

who got busted in their pubic beards returning through Laredo with a belt of marijuana for New York,

who ate fire in paint hotels or drank turpentine in Paradise Alley, death, or purgatoried their torsos night after night

with dreams, with drugs, with waking nightmares, alcohol and cock and endless balls,

incomparable blind streets of shuddering cloud and lightning in the mind leaping toward poles of Canada & Paterson, illuminating all the motionless world of Time between,

Peyote solidities of halls, backyard green tree cemetery dawns, wine drunkenness over the rooftops, storefront boroughs of teahead joyride neon blinking traffic light, sun and moon and tree vibrations in the roaring winter dusks of Brooklyn, ashcan rantings and kind king light of mind,

who chained themselves to subways for the endless ride from Battery to holy Bronx on benzedrine until the noise of wheels and children brought them down shuddering mouth-wracked and battered bleak of brain all drained of brilliance in the drear light of Zoo,

who sank all night in submarine light of Bickford’s floated out and sat through the stale beer afternoon in desolate Fugazzi’s, listening to the crack of doom on the hydrogen jukebox,

who talked continuously seventy hours from park to pad to bar to Bellevue to museum to the Brooklyn Bridge,

a lost battalion of platonic conversationalists jumping down the stoops off fire escapes off windowsills off Empire State out of the moon,

yacketayakking screaming vomiting whispering facts and memories and anecdotes and eyeball kicks and shocks of hospitals and jails and wars,

whole intellects disgorged in total recall for seven days and nights with brilliant eyes, meat for the Synagogue cast on the pavement,

who vanished into nowhere Zen New Jersey leaving a trail of ambiguous picture postcards of Atlantic City Hall,

suffering Eastern sweats and Tangerian bone-grindings and migraines of China under junk-withdrawal in Newark’s bleak furnished room,

who wandered around and around at midnight in the railroad yard wondering where to go, and went, leaving no broken hearts,

who lit cigarettes in boxcars boxcars boxcars racketing through snow toward lonesome farms in grandfather night,

who studied Plotinus Poe St. John of the Cross telepathy and bop kabbalah because the cosmos instinctively vibrated at their feet in Kansas,

who loned it through the streets of Idaho seeking visionary indian angels who were visionary indian angels,

who thought they were only mad when Baltimore gleamed in supernatural ecstasy,

who jumped in limousines with the Chinaman of Oklahoma on the impulse of winter midnight streetlight smalltown rain,

who lounged hungry and lonesome through Houston seeking jazz or sex or soup, and followed the brilliant Spaniard to converse about America and Eternity, a hopeless task, and so took ship to Africa,

who disappeared into the volcanoes of Mexico leaving behind nothing but the shadow of dungarees and the lava and ash of poetry scattered in fireplace Chicago,

who reappeared on the West Coast investigating the FBI in beards and shorts with big pacifist eyes sexy in their dark skin passing out incomprehensible leaflets,

who burned cigarette holes in their arms protesting the narcotic tobacco haze of Capitalism,

who distributed Supercommunist pamphlets in Union Square weeping and undressing while the sirens of Los Alamos wailed them down, and wailed down Wall, and the Staten Island ferry also wailed,

who broke down crying in white gymnasiums naked and trembling before the machinery of other skeletons,

who bit detectives in the neck and shrieked with delight in policecars for committing no crime but their own wild cooking pederasty and intoxication,

who howled on their knees in the subway and were dragged off the roof waving genitals and manuscripts,

who let themselves be fucked in the ass by saintly motorcyclists, and screamed with joy,

who blew and were blown by those human seraphim, the sailors, caresses of Atlantic and Caribbean love,

who balled in the morning in the evenings in rosegardens and the grass of public parks and cemeteries scattering their semen freely to whomever come who may,

who hiccuped endlessly trying to giggle but wound up with a sob behind a partition in a Turkish Bath when the blond & naked angel came to pierce them with a sword,

who lost their loveboys to the three old shrews of fate the one eyed shrew of the heterosexual dollar the one eyed shrew that winks out of the womb and the one eyed shrew that does nothing but sit on her ass and snip the intellectual golden threads of the craftsman’s loom,

who copulated ecstatic and insatiate with a bottle of beer a sweetheart a package of cigarettes a candle and fell off the bed, and continued along the floor and down the hall and ended fainting on the wall with a vision of ultimate cunt and come eluding the last gyzym of consciousness,

who sweetened the snatches of a million girls trembling in the sunset, and were red eyed in the morning but prepared to sweeten the snatch of the sunrise, flashing buttocks under barns and naked in the lake,

who went out whoring through Colorado in myriad stolen night-cars, N.C., secret hero of these poems, cocksman and Adonis of Denver—joy to the memory of his innumerable lays of girls in empty lots & diner backyards, moviehouses’ rickety rows, on mountaintops in caves or with gaunt waitresses in familiar roadside lonely petticoat upliftings & especially secret gas-station solipsisms of johns, & hometown alleys too,

who faded out in vast sordid movies, were shifted in dreams, woke on a sudden Manhattan, and picked themselves up out of basements hung-over with heartless Tokay and horrors of Third Avenue iron dreams & stumbled to unemployment offices,

who walked all night with their shoes full of blood on the snowbank docks waiting for a door in the East River to open to a room full of steam-heat and opium,

who created great suicidal dramas on the apartment cliff-banks of the Hudson under the wartime blue floodlight of the moon & their heads shall be crowned with laurel in oblivion,

who ate the lamb stew of the imagination or digested the crab at the muddy bottom of the rivers of Bowery,

who wept at the romance of the streets with their pushcarts full of onions and bad music,

who sat in boxes breathing in the darkness under the bridge, and rose up to build harpsichords in their lofts,

who coughed on the sixth floor of Harlem crowned with flame under the tubercular sky surrounded by orange crates of theology,

who scribbled all night rocking and rolling over lofty incantations which in the yellow morning were stanzas of gibberish,

who cooked rotten animals lung heart feet tail borsht & tortillas dreaming of the pure vegetable kingdom,

who plunged themselves under meat trucks looking for an egg,

who threw their watches off the roof to cast their ballot for Eternity outside of Time, & alarm clocks fell on their heads every day for the next decade,

who cut their wrists three times successively unsuccessfully, gave up and were forced to open antique stores where they thought they were growing old and cried,

who were burned alive in their innocent flannel suits on Madison Avenue amid blasts of leaden verse & the tanked-up clatter of the iron regiments of fashion & the nitroglycerine shrieks of the fairies of advertising & the mustard gas of sinister intelligent editors, or were run down by the drunken taxicabs of Absolute Reality,

who jumped off the Brooklyn Bridge this actually happened and walked away unknown and forgotten into the ghostly daze of Chinatown soup alleyways & firetrucks, not even one free beer,

who sang out of their windows in despair, fell out of the subway window, jumped in the filthy Passaic, leaped on negroes, cried all over the street, danced on broken wineglasses barefoot smashed phonograph records of nostalgic European 1930s German jazz finished the whiskey and threw up groaning into the bloody toilet, moans in their ears and the blast of colossal steamwhistles,

who barreled down the highways of the past journeying to each other’s hotrod-Golgotha jail-solitude watch or Birmingham jazz incarnation,

who drove crosscountry seventytwo hours to find out if I had a vision or you had a vision or he had a vision to find out Eternity,

who journeyed to Denver, who died in Denver, who came back to Denver & waited in vain, who watched over Denver & brooded & loned in Denver and finally went away to find out the Time, & now Denver is lonesome for her heroes,

who fell on their knees in hopeless cathedrals praying for each other’s salvation and light and breasts, until the soul illuminated its hair for a second,

who crashed through their minds in jail waiting for impossible criminals with golden heads and the charm of reality in their hearts who sang sweet blues to Alcatraz,

who retired to Mexico to cultivate a habit, or Rocky Mount to tender Buddha or Tangiers to boys or Southern Pacific to the black locomotive or Harvard to Narcissus to Woodlawn to the daisychain or grave,

who demanded sanity trials accusing the radio of hypnotism & were left with their insanity & their hands & a hung jury,

who threw potato salad at CCNY lecturers on Dadaism and subsequently presented themselves on the granite steps of the madhouse with shaven heads and harlequin speech of suicide, demanding instantaneous lobotomy,

and who were given instead the concrete void of insulin Metrazol electricity hydrotherapy psychotherapy occupational therapy pingpong & amnesia,

who in humorless protest overturned only one symbolic pingpong table, resting briefly in catatonia,

returning years later truly bald except for a wig of blood, and tears and fingers, to the visible madman doom of the wards of the madtowns of the East,

Pilgrim State’s Rockland’s and Greystone’s foetid halls, bickering with the echoes of the soul, rocking and rolling in the midnight solitude-bench dolmen-realms of love, dream of life a nightmare, bodies turned to stone as heavy as the moon,

with mother finally ******, and the last fantastic book flung out of the tenement window, and the last door closed at 4 A.M. and the last telephone slammed at the wall in reply and the last furnished room emptied down to the last piece of mental furniture, a yellow paper rose twisted on a wire hanger in the closet, and even that imaginary, nothing but a hopeful little bit of hallucination—

ah, Carl, while you are not safe I am not safe, and now you’re really in the total animal soup of time—

and who therefore ran through the icy streets obsessed with a sudden flash of the alchemy of the use of the ellipsis catalogue a variable measure and the vibrating plane,

who dreamt and made incarnate gaps in Time & Space through images juxtaposed, and trapped the archangel of the soul between 2 visual images and joined the elemental verbs and set the noun and dash of consciousness together jumping with sensation of Pater Omnipotens Aeterna Deus

to recreate the syntax and measure of poor human prose and stand before you speechless and intelligent and shaking with shame, rejected yet confessing out the soul to conform to the rhythm of thought in his naked and endless head,

the madman bum and angel beat in Time, unknown, yet putting down here what might be left to say in time come after death,

and rose reincarnate in the ghostly clothes of jazz in the goldhorn shadow of the band and blew the suffering of America’s naked mind for love into an eli eli lamma lamma sabacthani saxophone cry that shivered the cities down to the last radio

with the absolute heart of the poem of life butchered out of their own bodies good to eat a thousand years.

 

II

 

What sphinx of cement and aluminum bashed open their skulls and ate up their brains and imagination?

Moloch! Solitude! Filth! Ugliness! Ashcans and unobtainable dollars! Children screaming under the stairways! Boys sobbing in armies! Old men weeping in the parks!

Moloch! Moloch! Nightmare of Moloch! Moloch the loveless! Mental Moloch! Moloch the heavy judger of men!

Moloch the incomprehensible prison! Moloch the crossbone soulless jailhouse and Congress of sorrows! Moloch whose buildings are judgment! Moloch the vast stone of war! Moloch the stunned governments!

Moloch whose mind is pure machinery! Moloch whose blood is running money! Moloch whose fingers are ten armies! Moloch whose breast is a cannibal dynamo! Moloch whose ear is a smoking tomb!

Moloch whose eyes are a thousand blind windows! Moloch whose skyscrapers stand in the long streets like endless Jehovahs! Moloch whose factories dream and croak in the fog! Moloch whose smoke-stacks and antennae crown the cities!

Moloch whose love is endless oil and stone! Moloch whose soul is electricity and banks! Moloch whose poverty is the specter of genius! Moloch whose fate is a cloud of sexless hydrogen! Moloch whose name is the Mind!

Moloch in whom I sit lonely! Moloch in whom I dream Angels! Crazy in Moloch! Cocksucker in Moloch! Lacklove and manless in Moloch!

Moloch who entered my soul early! Moloch in whom I am a consciousness without a body! Moloch who frightened me out of my natural ecstasy! Moloch whom I abandon! Wake up in Moloch! Light streaming out of the sky!

Moloch! Moloch! Robot apartments! invisible suburbs! skeleton treasuries! blind capitals! demonic industries! spectral nations! invincible madhouses! granite cocks! monstrous bombs!

They broke their backs lifting Moloch to Heaven! Pavements, trees, radios, tons! lifting the city to Heaven which exists and is everywhere about us!

Visions! omens! hallucinations! miracles! ecstasies! gone down the American river!

Dreams! adorations! illuminations! religions! the whole boatload of sensitive bullshit!

Breakthroughs! over the river! flips and crucifixions! gone down the flood! Highs! Epiphanies! Despairs! Ten years’ animal screams and suicides! Minds! New loves! Mad generation! down on the rocks of Time!

Real holy laughter in the river! They saw it all! the wild eyes! the holy yells! They bade farewell! They jumped off the roof! to solitude! waving! carrying flowers! Down to the river! into the street!

 

III

 

Carl Solomon! I’m with you in Rockland

where you’re madder than I am

I’m with you in Rockland

where you must feel very strange

I’m with you in Rockland

where you imitate the shade of my mother

I’m with you in Rockland

where you’ve murdered your twelve secretaries

I’m with you in Rockland

where you laugh at this invisible humor

I’m with you in Rockland

where we are great writers on the same dreadful typewriter

I’m with you in Rockland

where your condition has become serious and is reported on the radio

I’m with you in Rockland

where the faculties of the skull no longer admit the worms of the senses

I’m with you in Rockland

where you drink the tea of the breasts of the spinsters of Utica

I’m with you in Rockland

where you pun on the bodies of your nurses the harpies of the Bronx

I’m with you in Rockland

where you scream in a straightjacket that you’re losing the game of the actual pingpong of the abyss

I’m with you in Rockland

where you bang on the catatonic piano the soul is innocent and immortal it should never die ungodly in an armed madhouse

I’m with you in Rockland

where fifty more shocks will never return your soul to its body again from its pilgrimage to a cross in the void

I’m with you in Rockland

where you accuse your doctors of insanity and plot the Hebrew socialist revolution against the fascist national Golgotha

I’m with you in Rockland

where you will split the heavens of Long Island and resurrect your living human Jesus from the superhuman tomb

I’m with you in Rockland

where there are twentyfive thousand mad comrades all together singing the final stanzas of the Internationale

I’m with you in Rockland

where we hug and kiss the United States under our bedsheets the United States that coughs all night and won’t let us sleep

I’m with you in Rockland

where we wake up electrified out of the coma by our own souls’ airplanes roaring over the roof they’ve come to drop angelic bombs the hospital illuminates itself imaginary walls collapse O skinny legions run outside O starry-spangled shock of mercy the eternal war is here O victory forget your underwear we’re free

I’m with you in Rockland

in my dreams you walk dripping from a sea-journey on the highway across America in tears to the door of my cottage in the Western night

 

San Francisco, 1955—1956

 

 

Footnote to Howl

Allen Ginsberg

 

Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy!

The world is holy! The soul is holy! The skin is holy! The nose is holy! The tongue and cock and hand and asshole holy!

Everything is holy! everybody’s holy! everywhere is holy! everyday is in eternity! Everyman’s an angel!

The bum’s as holy as the seraphim! the madman is holy as you my soul are holy!

The typewriter is holy the poem is holy the voice is holy the hearers are holy the ecstasy is holy!

Holy Peter holy Allen holy Solomon holy Lucien holy Kerouac holy Huncke holy Burroughs holy Cassady holy the unknown buggered and suffering beggars holy the hideous human angels!

Holy my mother in the insane asylum! Holy the cocks of the grandfathers of Kansas!

Holy the groaning saxophone! Holy the bop apocalypse! Holy the jazzbands marijuana hipsters peace peyote pipes & drums!

Holy the solitudes of skyscrapers and pavements! Holy the cafeterias filled with the millions! Holy the mysterious rivers of tears under the streets!

Holy the lone juggernaut! Holy the vast lamb of the middleclass! Holy the crazy shepherds of rebellion! Who digs Los Angeles IS Los Angeles!

Holy New York Holy San Francisco Holy Peoria & Seattle Holy Paris Holy Tangiers Holy Moscow Holy Istanbul!

Holy time in eternity holy eternity in time holy the clocks in space holy the fourth dimension holy the fifth International holy the Angel in Moloch!

Holy the sea holy the desert holy the railroad holy the locomotive holy the visions holy the hallucinations holy the miracles holy the eyeball holy the abyss!

Holy forgiveness! mercy! charity! faith! Holy! Ours! bodies! suffering! magnanimity!

Holy the supernatural extra brilliant intelligent kindness of the soul!

 

Berkeley 1955

 

Bronverwysing:

Ginsberg, Alan. 1956. Howl and other poems. Pocket Poets Series, uitgegee deur City Lights Books.