Ode aan ’n tikmasjien Jy was my troue maat deur dertien dun boekies, en toe raak jy verouderd, geen tiklinte meer. Ek het die stad platgeloop. Jou toe maar weggesmyt, trane wegpinkend, in ons woonstelblok se woonstelblokomringde agterplasie. Daar was geen roudiens, net ’n gekoer, sag, bo in ’n belombra (later…