Okapia johnstoni Wees tussen deze inheemse struikgewassen blij met de hittegolven in dit amper twaalf manspassen brede nepoerwoud, o zachte ontheemde. In de Congo voelt het trillen van de spieren onder je mooie billen vrijer maar hier krijg je geen oorlof om uit te sterven. © Bert Bevers, 2020
Tag: Bert Bevers gedigte
Bert Bevers. Thuis
Thuis Deze stad heeft mij gekozen om te koesteren. Ik woon erin als was ik haar lievelingsdier, nooit kom ik iets tekort. Hier kan ik rustig waakzaam liggen naast mijn lief, het geluid van de vuilkar beneden in de straat herkennen. Wegblijven van het mozaïek van taboes. ©…
Bert Bevers. Vier gedichten
Sluitertijd zeer kort . Terwijl bij afdrukken aan weerszijden van de lens zeer kort niets te zien valt is als de vis van de adelaar de klauwen ontwaart het water aan beide kanten nog eventjes glad als een spiegel, eventjes. Niemand verdwaalt graag . Ooit durfden ze elkaar onbeschroomd vrienden noemen, profeten van…
Bert Bevers. Terugwerkende kracht
Terugwerkende kracht Bij Nostalghia van Andrej Tarkovski Toen ik het hier voor het eerst zag moest ik huilen, want dit licht doet me denken aan herfst in Bologna. Ik wil niets meer voor mezelf alleen. Wat kan er gebeuren? Alles wat je wenst als je knielt, want zonder enig gebed…
Bert Bevers. Doorlopende beweging
Doorlopende beweging Bij Russian Ark van Alexander Sokurov Er was een ramp gebeurd. Iedereen rende voor zijn leven. Wat er mij overkomen is weet ik niet meer. Ik zei toch dat ze zouden wachten. Waar gaat iedereen heen? Waar gaan jullie naartoe? Het is koud. Doe alles dicht. Vooruit: doorlopen…
Bert Bevers. Dagboeknotities van een eerstgeborene
Dagboeknotities van een eerstgeborene Verbroken zegels herinner ik me, duistere vertrekken en lichtschuwe reeuwzangen. In een vroege maand wachtte hem het einde. Hij dorst nooit te begeren wat van hem niet was, en dierf op niets te hopen toen hij stierf. – Nu ik nog jong ben zijn mijn visioenen garnaalgrauw….
Bert Bevers. Huiswaarts
Huiswaarts Bij Twin Peaks – The Return van David Lynch Luister naar de geluiden. Het kan nu niet meer allemaal hardop gezegd worden. Iemand is hier. Ik heb het gevoel dat ik mezelf ken, maar soms buigen mijn armen zomaar naar achteren. Is dit de toekomst, of het verleden? Dit is het…
Bert Bevers. Uit de tijd
Uit de tijd I November waait notenkrakers over in zuidwaartse drift. In de verte blijft een geboortekreet hangen in de nevels. Hij weet niet goed welke kant te kiezen. Kopschuw weigert hij in samenzweringen verzeild te raken. Toen zijn moeder hem uitstiet regende het onbedaarlijk, brandden vreemde buren vuren vol vlammen. Ergens…