Versindaba
~ 'n Kollektiewe weblog vir die Afrikaanse digkuns ~

Derek Walcott

Dit is gister bekend gemaak dat Derek Walcott, wat die Nobelprys vir Letterkunde in 1992 gewen het, pas bekroon is met die gesogte T.S. Eliot-poësieprys vir die beste digbundel wat in 2010 in Engeland en Ierland verskyn het. Dié toekenning is aan hom gemaak op grond van sy bundel White Egrets wat verlede jaar by Faber & Faber verskyn het. Onder die onsuksesvolle kandidate op die kortlys was daar gesiene digters soos Seamus Heaney en Simon Armitage.

Die prysgeld van £15,000 is tydens ‘n spesiale geleentheid deur T.S. Eliot se weduwee, Valerie, aan hom oorhandig.

Volgens Anne Stevenson, voorsitter van die beoordelaarskomitee is Walcott se bundel “moving and technically flawless”. “It took us not very long to decide that this collection was the yardstick by which all the others were to be measured,” het sy bygevoeg. “These are beautiful lines; beautiful poetry. […] It is a complete book from first to last; each poem belongs completely. […]  He is a very great poet – one of the finest poets writing in English.”

En ja, natuurlik was dit soos salf op sy wonde omrede hy hom twee jaar gelede as kandidaat vir die pos van Professor in Poetry by Oxford moes onttrek het nadat gerugte van seksuele teistering jeens hom bekend gemaak is deur van die ander kandidate in die wedloop om Brittanje se tweede mees invloedryke posisie.

Gaan lees gerus die volledige berig op The Guardian se webtuiste.

Nog ‘n besonderse leesstuk is Sarah Crown se bespreking van White Egrets.

Vir jou leesplesier volg Walcott se bekende gedig “A city’s death by fire” onder aan vanoggend se Nuuswekker.

***

Sedert gister het een blog bygekom en dit is Andries Bezuidenhout s’n waarin hy skryf oor die argitektuur van bankgeboue in plattelandse dorpe. ‘n Fassinerende stuk wat maak dat ek nooit ooit weer op dieselfde manier na geboue gaan kan kyk nie … En dan is daar ook gisteraand nuwe verse van Jelleke Wierenga, Zandra Bezuidenhout en Joan Hambidge in hul onderskeie gedigtekamers geplaas.

Lekker lees. Die week is amper verby.

Mooi bly.

LE 

A city’s death by fire

After that hot gospeller has levelled all but the churched sky,
I wrote the tale by tallow of a city’s death by fire;
Under a candle’s eye, that smoked in tears, I
Wanted to tell, in more than wax, of faiths that were snapped like wire.
All day I walked abroad among the rubbled tales,
Shocked at each wall that stood on the street like a liar;
Loud was the bird-rocked sky, and all the clouds were bales
Torn open by looting, and white, in spite of the fire.
By the smoking sea, where Christ walked, I asked, why
Should a man wax tears, when his wooden world fails?
In town, leaves were paper, but the hills were a flock of faiths;
To a boy who walked all day, each leaf was a green breath
Rebuilding a love I thought was dead as nails,
Blessing the death and the baptism by fire.

© Derek Walcott

Ruth Padel

Agge nee, en daar word die Britte se maand van glorie toe ‘n maand van skande! Vroeër vandeesmaand het die ganse poësiewêreld hande geklap toe Carol Ann Duffy as eerste vrou poet laureate aangestel is (Nuuswekker, 1 Mei), en enkele weke later Ruth Padel as eerste vrou in die gesogte pos van Oxford Professor of poetry (Nuuswekker, 18 Mei). Hierdie is die mees invloedryke poste in die Britse poësie-hierargie. Maar gister moes Padel onder groot druk haar pos bedank aangesien dit nou blyk dat sy inderdaad wél betrokke was by die smeerveldtog teen Derek Walcott wat een van die vroeë gunstelinge was vir die betrokke pos. Hy het sy nominasie egter teruggetrek nadat inligting betreffende beweerde seksuele teistering van studente deur ‘n onbekende bron na die media gelek is. “I had absolutely no wish to see him (Walcott) humiliated, and I’m very, very sorry he pulled out,” het sy glo gesê nadat dit bekend geword het dat sy aan twee joernaliste die inligting aangaande die insidente, wat glo in 1984 en 1996 plaasgevind het, verskaf het. Volgens BBC News se berig het Padel haar betrokkendheid by die smeerveldtog probeer regverdig deur te sê dat sy gewoon relevante inligting aan twee verslaggewers verskaf het wat op hoogte wou bly van die verkiesingsveldtog en die betrokke kandidate. Sy het deurentyd in goeder trou opgetree, het sy glo beweer. (Lees ook The Guardian se minder entoesiastiese berig.) Uiteraard sal daar nou weer ‘n verkiesing gehou moet word ten einde die vakature te vul.

Nou ja, soveel dae, soveel dinge. Of wat praat ek alles?

‘n Lekker dag vir almal.

LE

Marlene van Niekerk & Loftus Marais

En dan doen die digters dit weer! Die Universiteit van Johannesburg het pas bekendgemaak dat hul R20,000-prys vir ‘n beste debuutwerk vanjaar aan Loftus Marais toegeken is vir sy bundel Staan in die algemeen nader aan vensters. Luidens die verslag word die prys aan Loftus toegeken weens sy gedigte wat “dikwels ‘n ligte, speelse toon en getuig van ‘n belesenheid en taalvaardigheid wat groot belofte inhou.” Daar word ook melding gemaak van die feit dat dit reeds die derde keer is wat die debuutprys aan ‘n digbundel toegeken word. (Gaan lees die volledige berig hier.)

Veels geluk, Loftus! Dit is inderdaad ‘n skitterende prestasie. Mag die vensters altyd ‘n vriendelike bondgenoot wees vir jou …

President Barack Obama

Vervolgens, buitelandse nuus. Dit wil voorkom asof daar nog ‘n regmerkie agter President Obama se naam geplaas moet word; nie net is hy kort na sy verkiesing by ‘n paar geleenthede gesien met Derek Walcott se stewige versamelde gedigte onder sy arm nie, maar hy en sy vrou, Michelle, het verlede Dinsdagaand ‘n uiters suksesvolle Poetry Jam in die Wit Huis aangebied. Die program, wat voorlesings deur verskeie digters – bekend sowel as onbekend – bevat het, het volgens The New York Times se beriggewer groot byval gevind. Blykbaar was Barack Obama as student ‘n toegewyde en entoesiastiese digter, boonop.

In sy verwelkoming by hul Poetry Jam het President Obama die volgende te sê gehad: “We’re here tonight not just to enjoy the works of these artists, but also to highlight the importance of the arts in our life and in our nation … in our nation’s history.  We’re here to celebrate the power of words and music to help us appreciate beauty, but also to understand pain; to inspire us to action, and to spur us on when we start to lose hope; to lift us up out of our daily existence – even if it’s just for a few moments – and return us with hearts that are a little bit bigger and fuller than they were before.” Amen. Die volledige berig is te lese by The New York Times. Die Wit Huis se amptelike persverklaring is hier te vinde.

Lekker lees aan alles wat nuut is op die webblad!

 LE

Derek Wallcott

Hierdie maand is inderdaad ‘n historiese maand vir die Britse letterkunde. Pas is Carol Ann Duffy as eerste vrou in die 341-jaaroue pos van poet laureate aangewys, of Ruth Padel volg haar voorbeeld deur die eerste vrou te word om aangestel te word in die 300-jaaroue pos van Oxford Professor of Poetry. In die proses het sy Arvind Krishna Mehrotra, ‘n relatief onbekende Indiese digter, met 297 stemme teen 129 geklop. Dr Sally Mapstone, voorsitter van die Oxford-kieskollege het haar soos volg oor die aangeleentheid uitgelaat: “It is tremendous that May 2009 has seen the election of the first woman professor of poetry at Oxford and the first woman poet laureate. Ruth Padel will be a dynamic and distinguished professor, and we are very pleased to welcome her.” (Lees hier vir meer inligting.)

Nietemin, ons korrespondent in Cambridge berig dat die aanloop tot Saterdag se verkiesing van die nuwe Oxford Professor of Poetry deur uiterste onaangenaamheid voorafgegaan is. Die 1992 Nobelpryswenner, Derek Walcott, het naamlik sy nominasie teruggetrek weens ‘n smeerveldtog teen hom; ‘n stap wat Ruth Padel as die gunsteling gelaat het. Die basis van dié veldtog was aanklagte van seksuele teistering wat in ‘n dokument vervat en na sowat 200 akademici versprei is. Die twee klaers na wie verwys word, was onderskeidelik in 1984 en 1996 studente van Walcott. Walcott het sy onttrekking soos volg in ‘n verklaring gemotiveer: “While I was happy to be put forward for the post, it has degenerated into a low and degrading attempt at character assassination. I do not want to be part of it.”

Die vraag wat egter steeds onbeantwoord bly, is: Wie was die aanhitser van hierdie smeerveldtog? Volgens ons korrespondent word die vingers gewys na ene John Walsh, wat die eerste persoon was om oor dié aantygings in sy The Independent-rubriek te begin skryf. Blykbaar is Walsh ‘n vorige minnaar van Ruth Padel.

Hemel, en ons het gedink dat óns verwoestende binnegevegte het in ons beskeie letterkundetjie?! Gaan lees gerus The Guardian se berig by hierdie skakel. En – lees sommer ook Joan Hambidge se bespreking van Padel se pragboek The poem and the journey wat hier op die webblad onder Artikels & Lesings geplaas is.

Mag die derde week van ons webblad se bestaan ‘n inspirerende week vir almal wees …

Mooi bly.

LE