Tag: Elmar Kuiper gedigte

Het ondier    Het laatste licht zwerft langs de kozijnen. Het ondier oefent zijn kauwspieren en gromt tegen de angst. De avond wast haar vingers. De nacht gooit een handdoek in de ring van de uitgetelde bokser. Op kousenvoeten sluipt het dode lichaam in zijn nieuwe gedaante. Zo stevig te staan is geen kattenpis. Zomaar…

Do wiest der ek   Doe’t ik hymjend kaam  seach ik oeral leave bisten mei hoarnen op ’e kop.     Se hiene bylkjende sturten, fluwielen earen en har tosken flûnkeren. Sêft as simmerrein miggelen de wurden út har mûlen. Elkenien hie humor en moederaasje. Nimmen woe wat betsjutte, it hert wie grut as de…