Louis Esterhuizen. Die kitsvreugde wat FaceBook bring …
Friday, April 13th, 2012
Een van die meer amusante stukke wat ek die afgelope paar dae op die internet te lese gekry het, is Craig Santos Perez se blog op die Poetry Foundation se webblad. Met “I saw the best minds of my generation destroyed by Facebook” as opskrif het hy dit oor die vervlakkende (en verwoestende) effek wat Facebook op blog-inskrywings het. Volgens hom was blogs ‘n paar jaar gelede koning; die onderwerpe was gevarieerd en stimulerend en die kommentaar-fasiliteit by die meeste blogs het tot sinvolle debat aanleiding gegee …
Maar nou het die situasie volgens Perez drasties verander: “People stopped commenting on each other’s blogs. Threads died. Poets deleted their blogs and disappeared from public eye. Harriet shut down the comment box; later, Harriet shut down the group blogging. My Google reader grew silent. Noting this phenomenon, I wrote in 2010: “Facebook killed the blogger star.” (Terloops, Harriet is die kollektiewe blog van die Poetry Foundation …)
Nietemin, met bogenoemde as uitgangspunt gee hy dan ‘n nogal vermaaklike uiteensetting van sy Facebook-verslawing; digters wat hy bewonder het en wie hy via FB bevriend het, wat nou nie meer oor dit wat pertinent op die digkuns betrekking het, skryf nie, maar oor dit wat hy ‘food porn” noem: “I learned many new recipes. I also learned many intimate details about the former poet-bloggers I friended. And by intimate, I mean TMI, as in Too Much Intimate! And sometimes these details changed the way I perceived the poet. You know, it’s like when you first learn that Ezra Pound was a fascist, or that Wallace Stevens worked for an insurance company. Something breaks on the inside.”
Freneties het hy hom aan die adrenalien vloed van “liking” en “sharing” oorgegee; in dié mate dat sy FB-blad deurentyd op sy rekenaar oopgehou is ten einde nie ‘n nuwe plasing te mis nie. Alles buiten sy Facebook status het in belangrikheid afgeneem. “Now, I have 2649 Facebook friends. As I type this, I have a window open to my Facebook page. Between sentences, I snack on my feed. Oh look: Don Share shared a photo of a sexy stack of Poetry magazines (April 2012). Book porn. Three people like it. I just “liked” it. I’m not going to comment “Double Like” because I don’t like it that much.”
Kostelik. Die aanhaling wat egter soos ‘n goue draad deur Perez se relaas loop, is die volgende uitspraak deur William Carlos Williams: “It is difficult to get the news from poems. Yet men die miserably everyday for lack of what is found there.”
Nou ja, toe. Laat ons fokus behou en nie soos dit die geval is in NP Van Wyk Louw se treffende gedig, Renboot, greep verloor op die vlak waters van Facebook se kitsromantiek nie …
Vir jou leesgerief plaas ek die gedig hieronder.
***
Renboot
My boot skiet rasend oor die see,
die vrees vlieg soos ‘n wit voël mee:
moet hy nie sink as hy gaan staan?
(iets donkers gryp-gryp onderaan).
My vaart is wankel ewewig
tussen swart see en hoë lig.
© NP Van Wyk Louw (Uit: Versamelde gedigte, 1981: Tafelberg / Human & Rousseau)
