Versindaba
~ 'n Weblog vir die Afrikaanse digkuns ~

Robot-impies

Ukunqoba noma ukufa

Op die motorradio sing Johny Clegg Scatterlings

terwyl ʼn rooi sinjaal verkeer tot stilstand dwing.

Vyf skraal boorlinge van Mamelodi, EFF-gekostumeer,

plak bierkratrekwisiete voor die sperstreep neer

en dans ʼn hibried van riel, haka, hip-hop,

en jazz. Die choreografie is lomp –

wel ʼn bakgatbokjol – en spoel tog

uit in die finalé van ʼn stadionarmgolf.

Met die stedelike ballet voltooi, bedel die geselskap

vir fooitjies met Big Mac-paper cups.

Plots muteer die afslaankap van sy sportwa

na die angsvallige seiltent van ʼn kakebeenwa:

“Oorwinning of die dood” bly immers implisiet

die strydkreet vir dié aalmoesseties van robot-impies.

© Franco Colin, 2021

John Lennon and Yoko Ono. New York 1980.

Na ‘n foto van Annie Liebovitz.

Hoe kon jy weet dat jy daardie dag Annie,

‘n memento mori sou skiet?

Jy wou albei naak fotografeer

maar Yoko poseer

in swart, met haar hare uitgewaaier

soos wier in water  ̶  ‘n hedendaagse

Ophelia; John lê fetusbaar, linkerbeen

byna vertroostend oor haar

geknak tot piramide, omarm

haar gelaat soos ʼn boei ʼn drenkeling

sou, sy lewenskus op haar wang gevries;

om die paring van ʼn pasifis en ʼn fluxis

hang reeds ʼn lanfer raam  ̶  ‘n begrafnis-

brief vir die doodskoot vyf ure later.

© Franco Colin, 2021

[Fluxus: ‘n kunsbeweging wat die proses van skepping

as hoër prioriteit ag as dié van die produk.]

Sien die foto by die volgende skakel. Waarskuwing: Eksplisiete naaktoneel.

https://www.artsy.net/article/artsy-editorial-annie-leibovitz-perfectly-captured-yoko-johns-relationship