AFSTANDELIJK Zoiets verzin je niet. Je maakt het met woorden toch gauw al te bont. Zij eet volmondig, beaamt het daglicht, bedriegt de morgen met een nieuw uur. Heimelijk laat zij de zwaartekracht los en zweeft nu, weeft nu een zweetdoek voor Veronica. Om haar heen blijken de omstaanders al lang uitgestorven. Dan weerklinkt,…