Gisela Ullyatt. Gedig in vibrocrete
Wednesday, February 1st, 2017Gedig in vibrocrete
Ek:
vroeëperske-bloeisel,
bespieder van vibrocrete heinings;
die bure se boomlose jaart.
Hulle hond howl soos Ginsberg
sonder ’n beat.
Geen kaddisj opgedra
aan die ontwaterde son nie.
Eerder ’n venynige wiegelied.
Heilige Here van laerskooldae:
kap my boom nie af nie.
Hoor my pleidooi in kwynende onskuld.
In takke na-droom-dink ek in ekstatiese lig
want wonde ook bome,
hulle dreunsing vir duiwe van ’n ander kleur.
Heilige God, if you happen to listen
laat my alles afsterf.
Verlos my en die brak van ons vibrocrete dae.
© Gisela Ullyatt / 2017
