Versindaba
~ 'n Kollektiewe weblog vir die Afrikaanse digkuns ~

Nagmerrie

Daar is geen poësie

glo moontlik na Auschwitz?

Jeroen Bosch se triptiek:

deurgesaagde lywe,

folterkamers,

stank en bloed

in ‘n cauchemar.

‘n Kop bars oop

granate spat oor

die convertible

want Anita kom nooit

met die môretrein:

Zapruder op sy pos

en op youtube speel

Happy birthyday, Mr President

waar die twee gedoemdes

nou aanskou

hoe Stalin en Hitler

hul folterwoorde eet

in ‘n hel van herhaling:

die droom ‘n blote grotteschi?

Monsters en chimeras

bevolk ‘s-Hertogenbosch

toe ‘n brand in 1463

die jonge Jeroen

se dorp verwoes:

in die Museo del Prado,

Madrid word sy kuns,

echt een nachtmerrie,

agter glas gestolp:

Adorno was nooit daar.

© Joan Hambidge / 2014

Voor die spieël

Sy kyk na my,

sit voor haar spieëltafel,

borsel in die hand.

Ek sien myself verklein,

half uitgesny. Amper

nes my suster

se papierpoppe. Voel

haar priemende blik,

terwyl ek toekyk hoe sy

haar swart hare terugborsel.

Die kamer gestuif in Blue Grass-parfuum.

“Ek hoor,” sê sy,”dat jy vuur maak

in die veld.” Die ómgekeerde lens

van die Coke-bottel waaronder ‘n sprinkaan

spartel soos iets uit Openbaring

waaroor die dominee so graag preek,

laat die kamer nou in ligte laaie staan.

“En,” voeg sy by,”jy moet ophou vloek.”

Tel jou seëninge, ja tel hul een-vir-een.

Gelukkig weet sy nie van die ánder besoekings:

van meisies vlam en vuur,

tongsoene, verkennings

en ‘n grootmensfilm met ‘n vrouebors

onder ‘n speurende kamera

se close up.

© Joan Hambidge, 2012