Tag: Remco Ekkers gedigte

De vleugelnootboom spreekt    Loop naar mijn kurkstam, onder mijn takken.  Ik sta hier alleen, al zou ik met soortgenoten  een indrukwekkende laan kunnen maken.  Zie mijn hoogte, trots reik ik  naar de daken van het Rijksmuseum.   Loop naar rechts.  Hoewel ik hier wortel, kom ik van ver: Armenië of de Kaukasus. Hollandse winters…

De handen van Imogen Cooper   Twee kleine ijsberen in de spiegeling van de vleugel.  Ze hollen achter elkaar aan, zonder elkaar ooit in te halen.  Soms springt de rechterbeer vooruit, maar houdt dan weer in.  Zijn poten bewegen snel, heftig, soms ook voorzichtig, teder bijna.  De linkerbeer springt soms even over de rechter, springt…