Hannalie Taute. ʼn Droomwêreld….
Wednesday, August 1st, 2012Dit is hoe ek my gunsteling boekwinkel of selfs biblioteek sal beskryf.
My gunsteling biblioteek is natuurlik Port Elizabeth s’n. Die een in die middestad. Dit was/is ongelooflik mooi, met die verdiepings wat afkyk na ʼn gesamentlike punt, met die klein trappies en versteekte kamertjies….dit voel asof mens daar kan wegraak, dalk verdwaal…. en ek hoop dit is nog steeds so. Dit het ʼn atmosfeer. Die een in ons dorp het n koue onwelkomende atmosfeer en die personeel so ietwat aan die nors kant maar nou ja, ons besoek dit nog gereeld, want kuier immers vir die boeke en nie die personeel.
My gunsteling boekwinkel is ʼn ou skoolvriend se tweedehandse boekwinkel : The Blue Forest Bookshop and Collectibles.
Die atmosfeer heerlik. Daar is plante, langspeelplate wat speel in die agtergrond. Elke winkelvenster vertel ʼn storie en dan is daar ook ʼn vistenk (Stephan se gunsteling).
Nie so lank gelede was ek daar op soek na die ‘Siel van die mier’ deur Eugene Marais. Uit nuuskierigheid na aanleiding van ʼn onlangse kuns uitstalling deur Lisa Grobler getiteld “White termite’ (wat blykbaar losweg geinspireer is deur die boek), en omdat ek ʼn liefde het vir entomologie is die boek bo-aan my leeslys.
Die “Siel van die mier” was beskikbaar by sy winkel in Afrikaans en Engels, maar ek het die engelse weergawe gekies,
Die Afrikaanse weergawe is ʼn derde druk en dus netjies in ʼn plastiek sakkie toegedraai en meer gesog as die engelse sagteband weergawe, maar nietemin….
Hoofstuk twee gee my nog steeds slapelose nagte.
Ek is baie opgewonde om bietjie leestyd in te werk, want daar wag nog leestof op my bedkassie waaroor ek baie opgewonde is:
Die boek het sy pad na my gevind deur Piketberg.
(Die einste eienaar van die boekwinkel het my ook meegedeel dat daar blykbaar n film gemaak word oor Eugene Marais se lewe…wonderlik!)
Ek het die neiging om voordat ek by die Blue Forrest boekwinkel uit te stap- ʼn digbundel op te tel en oop te maak om te sien wat daarin staan.
Dus, so twee weke gelede het ek die bundel Lykgedigte van Joan Hambridge opgetel. Die boek het op bladsy 6 oopgeval.: ek moet hier bieg dat ek net die eerste 3 versreëls onthou want dit is hoe ek voel, en waarmee ek myself tans besig hou.
Gianni Versace
“Hy knip lewens uit,
Nes ʼn kind met papierpoppe,
‘n droomwêreld skep”
Die familie
