Trienke Laurie. Drie gedigte
Tuesday, May 20th, 2014Karwag
Jy het alles sag kom maak vir my
toe jy gepraat het oor die sterre
en die maan wat geleidelik verduister
deur ‘n rooibruin wollerige vag
en die sterretjie wat ingesluk is —
Was hy voor die maan of agter?
Jy het teruggedink aan toe jy klein was
hoe jou pa met julle uitgery het na die veld
of net buitekant toe uitgeloop het
tydens so ‘n verskynsel aan die hemelruim.
“Jy moet tog aan my dink”,
het die vriendelike karwag gesê.
“Ek gaan vir ‘n onderhoud,
hoop om ‘n beter aanstelling te kry.
Hierdie werk maak my gees dood, dood! dood!”
En ek het bly dink aan die sterretjie.
Gompouballade
(na Ben Venter)
Nattigheid prik in die lug,
sy snorbaard het dit gevoel
en otter het die reën geruik.
Die reën het gekom en wyd uitgesak.
Otter weet: Die veldvoëls
vind by bosse onderdak.
Maklik vir otter om gompou te betrap,
maar groot en sterk is gompou
van miere vreet en doringboomgom.
Gompou probeer wegkom, opvlieg,
‘n entjie abba hy vir otter
wat hangbyt aan sy seningnek.
Otter het sy stuk gehap
die reusedeel net so gelos
en lomp rivierlangs weggedros.
Die nag ruik Jakkals bloed
en drafstap snuffelend nader
vir gompou se aangevrete karkas.
Boer skiet hom rooidag op die plek:
Hierdie skaapdoder maak hy vrek;
by hom is daar geen mededoë.
Die middag kring twee witborskraaie —
die slinkse asers van die dag —
en pik aan jakkals se dooie oë.
Maartlelie
Op die aarde hou die swaartekrag
die pienk sterretros vas.
Net voor die Heer se hemelvaart
bloei die mooi lelie van Maart.
Dan verskrompel hy tot niks
en bly blom net in ons hart.
“Dis die Jirre se blom
wat hou in die veld
en die Jirre pas hom op
sodat hy hierdie tyd elke jaar
vanselwers aan die kale stingel opkom.”
© Trienke Laurie /2014
