Marlise Joubert. in memoriam: Strooi (Stemgreep)

in memoriam: Strooi

sonder die veld se geur
van wit lelies in ‘n vuis
of die trae note van gesang en gebed
sonder ‘n graf of ‘n woord van eerbetoon
sterf hy op die vaal handdoek
op ‘n skoongeskropte tafel
eerloos
en ek onthou Lucebert:
alles van waarde is weerloos

sonder ‘n sug en sonder protes
sterf hy stil en donker

terwyl die bloed oor die lip

bly stoot
terwyl die pyn die gapende wond verlaat
en elke pupil al groter rek
om verlossing in te laat
terwyl my kind se hand
die troetelkop bly troos bly troos
en ek onthou Lucebert:
alles van waarde is weerloos

sonder dat hy weet dat ons hom groet
word sy lyfie riemslap onder die naald
lê die swart pels in ‘n boog gestol
half verleë die wit sokkies
van sy pote oor mekaar gevou
die bors se wit ster
gevlek en rou
en ek onthou van Lucebert

so moes ek hom verlaat
sonder ‘n lied of die veld se geur
en ek onthou terwyl ek huil
teësinnig teen die misreën op die ruit
my vingers om die stuur geklem en koud
dat ook hy, ja tog,
soos ‘n mens van waarde was
‘n keelronde warmte kon gee
met kromgeskuur teen jou kuit
weerloos in sy dierlikheid
en onvoorwaardelik elke dag
veertien jaar lank
getrou op ons tuiskoms kon wag

(Uit: Lyfsange, Marlise Joubert. Protea Boekhuis, 2001)