Pieter Johannes Fourie (3 April 1940 – 12 September 2021) is een van die mees bekroonde en bekende dramaturge in Afrikaans. Benewens skrywer is hy ook ’n ervare akteur, regisseur en toneelorganiseerder. Hy is op Philippolis in die Vrystaat gebore en verhuis later saam met sy ouers na Luckhoff in die Vrystaat, waar hy grootword en skoolgaan.
Fourie studeer aanvanklik drama aan die Universiteit van Stellenbosch, maar skakel oor na letterkunde en verwerf sy B.A.- en Honneurs-graad in Afrikaans-Nederlands.
Fourie word gevier as een van die veelsydigste en mees gesoute teatermakers in Afrikaans wat spog met meer as 50 jaar se betrokkenheid by die Suid-Afrikaanse teater- en mediabedryf. Fourie was onder andere betrokke by KRUIK en TRUK en word later die eerste Uitvoerende Hoof van die KKNK. In 2003 word hy bekroon met die Hertzogprys vir sy drama oeuvre en in 2010 word hy by die KKNK vereer met die Afrikaans Onbeperk-prys vir sy lewensbydrae tot toneel en teater. In 2011 ken die Universiteit van die Vrystaat ’n eredoktorsgraad in drama aan hom toe.
Alhoewel van Fourie se gedigte reeds gedurende sy studentejare in tydskrifte soos Standpunte, Sestiger en Tydskrif vir Letterkunde gepubliseer is, debuteer hy eers in 2017 op 77-jarige ouderdom met Knapsekêrels. Sy debuut word spoedig opgevolg deur sy tweede en derde bundel, Bidsnoer (2018) en Stof en ster (2019). Sy kwantumsprong van dramaturg tot digter is getrou aan die aard van Fourie se hele loopbaan.
kaap toe
leeftyd al werk ek
vir patat
soutsnoek en brood
jy baar
maak kinders groot
kaap toe
kaap toe
dit moet ons nog doen
nie hoorsê nie
ons eie
oumeidsoen
tafelberg
oupa
sit jou slaapmus op
of ouma
draai asynlap om haar kop
dalk ma
kraakskoon
op tafeldoeke
of selfs pa
soutwater vir swelvoete.
my arme ou ta
vrat na vrat
vreet aan jou tone
die moderne stad
tog
dit pla jou mooi bokkerol
dagin daguit gooi jy
jou skitterblink klimtol!
[Uit: Knapsekêrels, Pieter Fourie. Naledi, 2017]
smiddae sit willem stoepsluimer
knip ’n uiltjie en wag die skemer in
die leë bed laat hom snags koud
sy liewe bet was net dertig jaar oud
vannag kyk hy sterre en mymer
triljoene korrels kalkskerfiegruis
sleep breed ’n wit uitspansel oop
hang dynswit ’n spikkelwindseil
wat deur alle eeue die dag in loop
(Uit: Stof en ster. Pieter Fourie. Naledi, 2019)