Dit is merkwaardig dat nuwe inligting oor Eugène N. Marais nog steeds na vore kom. Onlangs het mnr. Frikkie Briel van plot 16 by Elandsfontein naby Pelindaba my meegedeel dat Marais van tyd tot tyd ’n vissershut langs die Krokodilrivier besoek het. Briel was lid van die ontbinde Pelindaba-kommando wat tot in 2005 bestaan het. Die kommando het twee of drie keer in die tyd toe hy lid van die kommando was daar gaan uitkamp om vis te vang en na die voёls te kyk.
Aangesien die hut op die skeiding tussen die Hoёveld en die Bosveld is, kom voёls en plante van albei hierdie streke daar voor. Die inheemse plantegroei rondom die hut is ruig omdat dit in die Necsa-bewaringsgebied is en dus nie deur vee of landbouaktiwiteite versteur word nie. Die Krokodilrivier vloei by die hut verby en gaan verder af deur ’n kloof met hoё kranse. Langs die Elandsfonteinspruit wat verder af in die rivier vloei, het ons op ’n klipbank afgekom wat nes die plek op ’n foto (nommer 58 in Leon Rousseau se Die groot verlange) lyk waar Marais in sy swemklere sit. Daar is ook ’n leikliptafel wat baie soos die een by die Preller-woning lyk.
Volgens Briel het hulle bevelvoerder, lt.-kol. R.W. du Preez, broer van die rugbylegende Frik du Preez, vertel dat Marais in die hut kom bly het en van sy boeke daar geskryf het. Dit maak die hut vir Briel iets besonders en hy wil graag hê dat dit bewaar word. Hy is bang Necsa kan besluit om dit as ’n pakstoor te gebruik. Briel, ’n boukontrakteur, meen ook die hut se boustyl is dieselfde as dié van die Preller-woning en die rondawelhuis daarnaas waarin Marais onder meer sy laaste nag deurgebring het.
Die voordeur van die hut is van Amerikaanse greinhout (of Oregon pine) wat uit die tyd voor ongeveer 1942 dateer toe dit algemeen in die boubedryf gebruik is. Die hut het egter dieselfde staalraamvensters as die Preller-woning, sowat een en half kilometer daarvandaan. Volgens Briel is staalraamvensters eers sedert die Tweede Wêreldoorlog algemeen in die boubedryf gebruik.
Briel is een van baie mense rondom Pelindaba wat weet dat Marais homself op 29 Maart 1936 verder af langs die Krokodilrivier om die lewe gebring het; sy spore hier het nog nie doodgewaai nie. Heelparty van die mense het egter nog nie iets van Marais gelees nie.
Johann Lodewyk Marais