K. Michel. Vertaling in Afrikaans
Versindaba kompetisie vir vertaalde gedigte (39)
K. Michel. Vertaling van Nederlands in Afrikaans.
In die koepelsaal
As papierlatern?
Delftblou servies?
As hedendaagse boekrak?
Teerpad? Cornervlag?
Nee! Aangetrek as ʼn aandenking
het ek opgedaag by die kongres van die dinge.
Om kennis te versamel
en om blad te skud.
Die nag was soel,
kamferfoelie en krieke in die lug
Sterre waar jy kyk.
Ek loop deur die saal
Ek knik na links, na regs.
ʼn Kroonluster. ʼn Reënboog.
ʼn Trofee. ʼn Sonsambreel. ʼn Vrugtebak.
En daar sowaar ʼn seilboot.
Ek haal asem,
ek geniet hier en daar van die koue buffet
en ek raak in gesprek.
Verskyningsvorme is die wese
van dinge en dis eenmalig.
So sê sy.
Die name is amptenare.
Hulle pak ons in leêrs weg,
in diep laaie.
Die name is doeane.
Hulle ondersoek herkomste
en sluikware.
Daarna gee hulle dit ʼn stempel.
Ja maar, opper ek
Die name is ook blou,
asem en swaeltjies.
Hulle maak die wêreld oop.
Nee! Die name is noorderwind.
Hulle blaas ons krom
soos waaibome,
soos fietsryers, soos riete.
Veral in die ouderdom.
Dit sê sý,
ʼn seringblompot op kaal voetjies.
U as aandenking behoort dit te weet,
u is immers die simbool
van die stand van dinge in hierdie tyd,
u het die wind in die hart,
nie waar nie?
Met één haal sny die dansorkes
die gesprek oop soos die skeermes van occam.
Ooo! Die woorde in die lug.
Die hare deurmekaar.
Die nag stralend, sprakeloos.
Rokke, glase, sonsambreel.
Vensters, die blompot, die lampe.
Alles lewe, alles baljaar, alles raas.
Yebo!
Lewe verby die name
Yebo!
Liefde wat dans
Yebo!
Duisend miljoen seringe
***
In de koepelzaal
K. Michel
Als tuinlampion?
Delfsblaauw servies?
Als moderne boekenkast?
Wegdek? Cornervlag?
Nee! Verkleed als souvenir
ging ik naar het congres der dingen.
Om kennis te verzamelen
en handen te schudden.
De nacht was warm
Kamperfoelie en krekels in de lucht
Sterren overal.
Ik liep door de zaal
Ik knikte naar links, naar rechts.
Een kroonluchter. Een regenboog.
Een trofee. Een parasol. Een fruitschaal.
En daar sowaar een zeilboot.
Ik haalde adem
Ik at een en ander van het koud buffet
En ik kwam in gesprek.
De verschijning is het wezen
en die is uniek.
Dat zei se.
De namen zijn ambtenaren.
Ze stoppen ons in ordners,
in grote laden.
De namen zijn douane.
Ze controleren op herkomst
op contrabande.
Daarna geven ze een stempel.
Ja maar, bracht ik naar voren
De namen zijn ook blaauw
adem en zwaluwen.
Ze leggen de wereld open.
Nee! De namen zijn noordenwind.
Ze blazen ons krom
als waaibomen
fietsers, het riet.
Vooral als ze koud zijn.
Dat zei ze
een seringvaas op blote voetjes.
U als souvenir moet dat weten
U bent immers het embleem
van de status der dingen in deze tyd
U hebt de wind in het hart,
N’est-ce-pas.
Met één haal sneed het dansorkest
als een scheermes van occam het gesprek open.
Ooo! De woorden in de lucht
Het haar in de war
De nacht stralend, sprakeloos.
Jurken, glazen, parasol.
Vensters, de vaas, de lampen.
Alles leeft, alles springt, alles is luid.
Yaaa!
Het leven voorbij het namen
Yaaah!
De liefde die danst
Yaaa!
Duizend miljoen seringen
Bronverwysing:
Michel, K. 1989. Uit: Ja! Naakt als de stenen. Meulenhof.
