kamer 206
mijn lichaam is als een kaartenhuis
gelijmd met slijm uit een sonde
de willekeur van de dood gaat keer
op keer de deur voorbij van de kamer
waar ik lig of wacht bewust
tot het bezoekuur is afgelopen
lieve zus en ouders mijn tijd is daar
ik heb genoten van het leven
al was het kort het was intens
met de meiden van het dispuut
voor mij geen partner of een kind
slechts de kraaien die mij
op handen zullen dragen
© Gerard Scharn, 2023