onuitgesproken
mijn moeder sprak twents met een twist
maar slechts bij heimwee naar haar stad
waar zij geboren was
haar man een politieman zweeg in alle talen
die hij kende want een antwoord had hij niet
want ook hij had verdriet waarvoor hij geen
woorden had
ze zijn al jaren dood en lieten mij de herinnering
aan onuitgesproken gesprekken waarin de ruimte
werd gevuld met stiltes
nu ik ouder ben weet ik dat in oorlogstijd hun
buren en bekenden werden afgevoerd en hoor
ik in een verre echo hun gebroken stemmen
© Gerard Scharn, 2024