Versindaba
~ 'n Weblog vir die Afrikaanse digkuns ~

Dinge gaan op die oomblik maar stadig hier op my blog. Die rede: ek was nogal lanklaas vir ‘n volle week op kantoor. Augustus is afgeskop met drie dae in Durban. Daarna was ek vir twee dae betrokke by ‘n kongres in Stellenbosch; en die afgelope vier dae weer was ek in Pretoria om ‘n werkswinkel aan te bied by UNISA.

Dis ook nog nie die einde nie. Komende Maandag en Dinsdag is daar ‘n simposium oor ‘Theory in the South’ in Stellenbosch wat ek gelukkig genoeg is om te kan bywoon (Achille Mbembe is een van die genooide sprekers; ek het sy On the postcolony ‘n paar jaar gelede gekoop maar nog nooit die hele ding gelees nie), en volgende Vrydagaand vlieg ek Engeland toe om ‘n kongres in Southampton by te woon. Hopelik kan ek na al die opwinding (want dis lekker!) my gewone, lui akademiese roetine hervat en weer meer gereeld hier skryf. 

Verlede Maandagoggend sit ek in die Newscafe in Centurion en werk op my skootrekenaar. Toe ek moeg word van die manuskrip wat ek vir ‘n akademiese tydskrif moes beoordeel (‘n verslag wat natuurlik al weke laat was!) het ek deur die foto’s op my hardeskyf begin blaai. Ek besef toe dat ek ‘n gewoonte het om, wanneer ek reis, koppies koffie af te neem… Hierdie foto (hou vas: hier volg nou ‘n onsubtiele afwys van die voorregte en vergrype van ‘n tipiese akademiese toeris!) het ek in 2005 in Buenos Aires geneem:

Koffie in Buenos Aires

Ek is mal oor sulke donker, houterige koffiewinkels. Hierdie een was in die woonbuurt Recoleta. Jy sal ook my vliegkaartjie sien en die pen waarmee ek verstommende gedigte mee wou skryf. Dit het natuurlik nie so gebeur nie, maar ek het nogtans in die drie dae wat ek daar was genoeg van Buenos Aires gesien om te besluit dat dit ‘n stad is waarnatoe ek wil terugkeer — volgende keer saam met Claire.

Die volgende koffie is iewers in Amsterdam gedrink — die foto is in 2007 geneem, maar ek kan nie mooi onthou waar dit is nie:

Koffie in Amsterdam

Ai, ek het daardie broodjie met kaas op impuls gekoop, en watter goeie idee was dit nie! Ek het seker vir ‘n uur of meer daar gesit en gekyk na die besige straat. Later daardie selfde jaar is ek Pole toe, en het ek hierdie koppie koffie, en verskriklik lekker koek, in die bergdorpie Zakopane genuttig:

Koffie in Zakopane

Zakopane is in die suide, baie naby aan die grens tussen Pole en Slowakye. Ek het die foto vroeg in September geneem. Daar was al sneeu op die Tatrasberge en die lug was vars en skerp soos op sonnige wintersoggende in Stellenbosch. Ek het lang ente in die heuwels gaan stap, baie koffies gedrink, en toe verveeld geraak en teruggekeer na die wonderlike stad Kraków — of hoe ‘n mens dit ook al in Afrikaans sou spel. Daar het ek so amper-amper ‘n ‘regular’ geword by ‘n plekkie wat ek steeds beskou as een van die lekkerste koffiewinkels waarin ek al ooit was. ‘n Warm, gesellige ruimte voel hoekies en rusbanke, ‘n plek waar mens kan gesels en lees en wegkruip vir ‘n paar uur. Hier is een van die baie koffies wat ek daar gedrink het:

Koffie in Kraków

Daar is nog heelwat sulke foto’s op my hardeskyf, maar vier koppies koffie is seker darem genoeg vir ‘n enkele kuier! Dit is die soort reisfoto’s wat mens neem maar nie vir vriende en familie wys nie — wie sal nou belangstel om ‘close-ups’ van jou koppies koffie te sien?! En tog is dit hierdie soort foto’s, eerder as die van monumente en ander ‘tourist sites’, wat my hart die meeste raak, wanneer ek in later jare weer na hulle kyk. Soos T.S. Eliot geskryf het: ‘I have measured out my life with coffee spoons.’