Lemoenbloeisels
Historical amnesia is a dangerous phenomenon, not only because it undermines moral and intellectual integrity, but also because it lays the groundwork for crimes that lie ahead.
– Noam Chomsky –Hopes and Prospects
1.
ek dog mirakels bestaan nie meer nie, maar nee sê die vigslyers
met ʼn knip van die oog volg hul die man met ʼn kleurvolle vlieër
nooit sal hy weer lemoenbloeisels ruik nie. ʼn skoot deur die hart
ekstaties hoog word hy nou op skouers deur modderige stegies gedra
die vroue ween en die wit duif vee die hemel met sy vlerke
hoër en hoër die wit geskilde lemoen van sy vlerke, die vlerke
van vrede wat vlieg. in die middag as die slapelose digters
om die graf vergader sal die wit duif slaap
2.
die bloeisels is die dodemars van die sneeu
maar die politikus skil die lemoen en sê dis die son
3.
asof daar uit geweldadige rye getree word
val die grys gefluister op die grond
die vonnis staan op die magistraat se dorpsbef geskryf
en alles verander na ʼn grommende gerug
hierdie brose niks, hierdie vormlose angs wat ons
snags bedreig. god hurk oor die huis van my kinderdae
en ek bid ʼn falsetto gebed, bewe soos ʼn hond
in die duisternis van ʼn laat naggedig
4.
koringbrood van moord en mielies van geweld, rogvelde
van dood. dwarsoor die dorsland van transformasie
loop mans na fabrieke en mynskagte. tussen geweerskote
en sonsondergang buk werkers agterdogtig oor
gerugte van gevangenisskap van skoenlappers. die land is hoog
en die land is laag. nou is die vers die pad van rewolusie
wat lei na beddings gevul met plakkers huisies versteen teen die ewigheid
5.
waar christus se varkblom blom
hang die verwonde maan oor die plakkerstad
by die kruispad van verbeelding is my hande
twee duiwe wat spartel. brand weer saam met my
my lief, as jy afrika aanvaar kan jy hier sterwe
6.
dwalend van genesis tot die apokalips, langs lyne
en sirkels na die diepte van die labirint
die ou vrou, beskerm deur die waansinnige skadu
van ʼn sambreel, struikel in die straat. as die wit duif
sy oë knip sien sy die mars van die werkers
o gebalde vuiste wat glimmer in die geweldadige
middagson. o twee duiwe wat spartel buite my hande
© Melanie Grobler. Ongepubliseerde gedigte. Oktober 2010.