Gebeurtenis met feelgood-einde
voor Alfred Schaffer
Zit een muis op de trap als een landverhuizer,
kraaltjes angst, parkinson, het voorportaal
van de dood, waterboarding, de soldatenlaars.
Weet niets van WOII, toch raakt die blik
als Mahlers Negende. Een blijvend knagen.
Boeddha noch Bach verschenen in zijn leven
vol kieren en kruimels, mij niet gezien
en het mijne is hem te groot, tenslotte vreest
hij al het boven hem gestelde, oehoe, felix,
domestica, mij _ arm, zwak, fluisterend hart.
We leren elkaar niet echt kennen, omhelzen
maar uit het ongewisse doemt mijn hand
groot op en draagt hem naar het buitenleven.
Ook ik probeer er iets aan over te houden,
laten we zeggen: met ontferming bewogen.
© Rob Schouten, 2013