Menu
Versindaba
  • Nuwe Bundels
    • Digbundels (2024)
    • Digbundels (2023)
    • Digbundels (2022)
    • Digbundels (2021)
    • Digbundels (2020)
    • Digbundels (2019)
    • Digbundels (2018)
    • Digbundels (2017)
    • Digbundels (2016)
    • Digbundels (2015)
    • Digbundels (2014)
    • Digbundels (2013)
    • Digbundels (2012)
    • Digbundels (2011 & 2010)
  • Resensies
    • Resensies
    • Resensente
  • Gedigte
    • Gedigte (A-L)
    • Gedigte (M-Z)
    • Kompetisies
    • Vertalings
      • 100 Duitse bestes uit die 20ste eeu
  • Digters
    • Digters
    • Onderhoude
    • Stemgrepe
  • Skryfhulp
  • Borge
  • Oor Versindaba
    • Kontak
Versindaba
22 December 20137 December 2013

Max Niematz. Drie gedigte (Zure appels; Mimosa; Land)

ZURE APPELS

 

Zuur zijn onze dagen, nu er geen 

paarden meer zijn in de stal; zure appels 

eten wij. Verlangen bezoekt ons huis, 

en we zeggen: Wie daar? Want we zijn 

niet zo dat we iemand die ons kennelijk 

wil spreken, aan de deur laten staan. 

Verlangen klopt aan; we roepen: Binnen! 

want willen de reden van dat kloppen 

kennen. Verlangen neemt het woord, 

maar we leggen het het zwijgen op, want 

hechten eraan zelf te mogen zeggen 

waarvoor het gekomen is. O, zure appels 

eten wij. Zuur zijn onze dagen, sinds

we niet meer rijden en jagen. 

 

 

MIMOSA

 

Je eerste kuch klinkt, als ging 

de dag aan diggelen. Je eerste woord 

is zwijgen. Je eerste daad is moed 

scheppen voor flitsende nederlagen, 

zoals daar zijn: het eind der tijden 

en ander ongemak. Buiten tref je 

een wereld in volle gloed gelegen. 

De mimosa bloeit, zijn gele pluimen 

knallen, rake ontploffingen waarin 

het gonst en gaart. Al wat lichaam 

heeft, is onverzadigbaar. Alles heeft 

je lichaam gekend, al wat het begeerde 

en méér, en nog hongert het.

 

 

 

LAND

 

Droge voeten – meer verlang ik niet. 

Of dat althans de jubelzang verstomme 

van hen die zich verbroederd hebben 

in de ramp. Dat in de laatste schommeling 

tussen oog en zonsopgang niet langer 

die glimlach opdoeme, van boegbeelden 

stuurloos dobberend. Dat de zeeën stil zijn, 

leeg. Dat de wind geruchten brenge van 

land dat we bewerkten, van wilgen ruisend 

in het spel van hun schaduwen, merels 

dromend aan de voet van een muur. Dat 

de goddelijke list weer over ons dale, 

die fluistert omheen alle dingen.

 

 

© Max Niematz / 2013

 

 

Max Niematz

Max Niematz werd geboren in Tilburg in het jaar 1942. Met het doorlopen van de lagere school, het gymnasium A en de kunstakademie aldaar, en het behalen in 1979 van het doctoraal examen Engelse Taal en Letteren en Oudgermanistiek aan de Universiteit van Amsterdam sloot hij – na tweeendertig jaar – met goed gevolg zijn opleiding af, waarna hij enige jaren leraar was op een middelbare school in het noorden des lands. Zijn schoolloopbaan was met name zo indrukwekkend lang, omdat hij tussendoor veel reisde. Hoewel hij zichzelf bij herhaling een onverbeterlijke huismus noemde, trok hij als tiener reeds het grootste deel van Europa door. Bij zijn in dienst treden als leraar had hij er wereldreizen op zitten naar Brazilie, Argentinie, Irak, Koeweit, Pakistan, Sumatra, Soedan, Ethiopie, Kenya en Rusland. Na een jaar te hebben doorgebracht in de binnenlanden van Maleisisch Borneo verliet hij de werkplek voor zowel als achter de schoolbanken definitief. De wereldkaart lag weer voor hem open en hij vertrok met vrouw en kinderen voor twee jaar naar het eiland Sint-Maarten, waar hij zijn eerste gedichten schreef, resulterend in de bundel De bestijging van Popoque. Max Niematz schreef en publiceerde sinds 1980 nog twee gedichtenbundels: Een wonder van Morpheus en Zielsvrienden; de verhalenbundel Twee vreemden in een bootje en zes romans. Zie: www.maxniematz.com  

                       

 

Deel:

  • Click to share on Facebook (Opens in new window) Facebook
  • Click to share on X (Opens in new window) X

Like this:

Like Loading...

Lewer kommentaar Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Meeste gelees

  • Augustus-kompetisie
  • Resensie: "Miniatuur". (Johann de Lange)
  • Boekbespreking: “Taboek” (Riku Lätti)
  • Resensie: “Stil gesprek” (Jan Pretorius)
  • Resensie: Vlindervreter ( Melanie Grobler en Christiaan Diedericks)

Nuutste bydraes

  • Uitnodiging: Imprimatur
  • Hambidge met Krog
  • Anton Döckel. Antwoord
  • RIV Christiaan Diedericks
  • Resensie: “Merang” (Neil Cochrane & Alwyn Roux Reds.)

Nuutste kommentaar

  1. Eugene Vorster on RIV Christiaan Diedericks7 July 2025

    “Live your Truth” vir Chris skielik is dit stil/ byna subliem/ (jy sal verstaan)/ net nou en dan ‘n nat…

  2. Charl-Pierre Naude on Resensie: “Merang” (Neil Cochrane & Alwyn Roux Reds.)7 July 2025

    Hierdie is 'n teleurstellende en ongeinspireerde resensie deur 'n resensent van wie mens veel meer verwag. Dit lyk meer na…

  3. Bernardus Johannes Odendaal on Ingeborg Bachmann – vertaling in Afrikaans5 July 2025

    Ek stem met Daniel saam!

  4. Bernardus Johannes Odendaal on 100 Duitse Bestes: Gottfried Benn (1886-1956) (I)3 July 2025

    Baie dankie, Joan!

  5. Joan Hambidge on 100 Duitse Bestes: Gottfried Benn (1886-1956) (I)3 July 2025

    Skitterende digter! Puik vertaal.

Kategorieë

  • Artikels, essays, e.a.
  • Binneblik
  • Blogs
  • Digstring
  • Gedigte
  • Kompetisies
  • Nuus / Briewe
  • Nuwe Publikasie
  • Onderhoude
  • onderhoude
  • Resensies
  • Stemgrepe
  • Uncategorized
  • Vertalings
  • VWL 50 jaar later
  • Wisselkaarten
©2025 Versindaba | Ontwerp deur Frikkie van Biljon
%d