Uur van mijn moeder
Moeders aderen meanderen
op de rug van haar hand
haar haren zijn wit
hoofdhuid schemert roze
moeder is een oksel om in te kruipen
ze ruikt eraan
er is geen deodorant voor
zoveel ledematen en dat voelen
(dood is dat niet meer voelen)
doorleven is elke dag
boodschappen die drommen
in de keuken
straks komt iemand
opent de deur van de koelkast
ziet hoe vol en leeg die is.
©Gerry van der Linden / 2015