Seizoensgebonden
de winter is een oud krom wijf
mager en gebogen als een fagot
haar tong het riet dat trilt
in kristallijne flageoletten
zij sluipt op vilten sloffen rond
mijn huis waar voor de haard op
een ijsbeervel wordt weggedroomd
van lange reizen naar de polen
hier wordt zeven dagen bij de
silbersteins gelezen en herlezen
het kwaad en boze doorgrond
en de hemel in geprezen
laat het altijd winter wezen
laat dat oud krom wijf eeuwig leven
laat haar sluipen rond mijn huis
mijn haardhout raakt nooit opgebrand
© Gerard Scharn, 2020