WOORDVERSCHUIVING
Ook zij is hier maar even geweest
maar het woord is in haar gebleven.
Zij laat al die lichte luchtbellen los
die uit de diepte van haar ik opstijgen
hoor hoe de klank knapt in elke bel en
alle troost valt rinkelend van haar af.
Zij mist voortaan iedere verwantschap.
De tijd raakt haar heel voorzichtig aan
en valt daarna uiteen in ogenblikken.
Als aarde verschuiven nu traag de woorden.
Overal liggen losse breekbare fragmenten,
dit is alles wat overbleef van haar verhaal.
Nu is taal hier niet langer meer mogelijk.
De dichter werd onmerkbaar uit het gedicht
weggeduwd.
© Willem M. Roggeman, 2021
Tog is daar nog Paul Celan se woorde,
Weggebeizt vom
Strahlenwind deiner Sprache
(…)
wartet, ein Atemkristall,
dein unumstößliches
Zeugnis.
[Weggebeits deur die
straalwind van jou taal
(…)
wag – ‘n asemkristal –
onomstootlik jou
getuienis.]
– uit ATEMWENDE, 1967