een vaste gast op death row
als gevangenisarts zag ik velen hangen
bengelend aan een koord of onder hoogspanning
sterven op een eikenhouten stoel
ik hoorde hoe de laatste ademtocht werd ingezogen
door een mens in doodsnood terwijl ik keek als het
sterven door de staat was gesanctioneerd
met de echo van de schoten in mijn oren telde
ik de gaten in de lijken die ik dood verklaarde
van blauwzuurgas naar stikstof was het
experiment ten volle waard want zolang de
staat blijft doden heb ik een bijzondere baan
want ik laat ze leven zodat de veroordeelden
gezond en bij vol bewustzijn de laatste meters
in dankbaarheid zullen gaan
© Gerard Scharn, 2024