Benno Barnard
Op het kerkhof
Anna Vandana, 11.07.1998 – 18.12.2016
Twee zoekende kauwen stappen
met hun handen op de rug
door een veld vol reusachtige stenen,
stom en op stramme benen.
Rondom hen namen, data, bedroefde regels.
Het schitterende grimmige korstmos
valt het menselijk alfabet aan.
Mijn kind is door het weer half uitgewist.
Tussen het gras en de wuivende margrieten
knikken twee donkere wijsgeren
alsof ze iets snappen.
*
In die kerkhof
Anna Vandana, 11.07.1998 – 18.12.2016
Twee soekende kraaie stap
hande-agter-die-rug
deur ’n veld vol reusagtige stene,
stom en op stram bene.
Rondom hulle name, datums, bedroefde woorde.
Die skitterende grimmige korsmos
val die menslike alfabet aan.
My kind is deur die weer half uitgewis.
Tussen die gras en die wuiwende margrietjies
knik die twee donker wysgere
asof hulle iets verstaan.
(Vertaling: Daniel Hugo)