Weer bijen
Opnieuw een gedicht over de bijensterfte
Die mijn surrogaatvader de das
Heeft omgedaan
Ik heb hem geholpen
Met de verbranding van zijn korven.
Zijn naam?
Wil ik niet prijsgeven
Het was een betere naam dan Arie
Maar minder decadent dan Dorian
Hij was 37 toen al zijn bijen omkwamen.
Mijn leeftijd?
Toen hij 37 was mocht ik
Nog niet alleen onder het prikkeldraad
In de duinen om bramen te plukken
Dus ging ik met mijn nicht.
Ik heb mijn nicht voorgesteld aan de imker
Hij werd verliefd
Zij ging akkoord met zijn plan
Om sinistere substituten de mond te snoeren
Met vergiftigde honingkoeken.
Hun gekonkelfoes was een splinter
In mijn milt, in mijn hart,
In mijn liesplooien vooral
Wat doet een misantropisch pseudoweeskind
Onder de lekkende radiator van afwijzing verdreven?!
Ik kon niets anders bedenken
Dan bijenmoord met een sproeier
Mijn surrogaatvader heeft mij nooit verdacht
Hij beschuldigde mijn nicht
Ze droeg de beschuldiging
Met een grootmoedigheid die laksheid was.
© Delphine Lecompte. 2012