Elisabeth Eybers
Marlene Dumas
Ek staan nie voor jou skildery nie,
nee, dit afgetrek van ‘n webwerf
http://www.arttoday.be/dumas3-2.html
waar elke uiting, gedagte, kliek
opgevang en bewaar word:
selfs gedigte, moet jy weet,
word tans blitsig elektronies versend.
Anders as ‘n brief van jou aan my,
met ongebruikte posseëls
– vir hergebruik, maan jy ironies –
in die koevert toegevou
teen ‘n slakkepas
uit ‘n verreAmsterdam.
Nes Marlene Dumas wat langsaam
jou portretteer, beskilder en uitstal.
Hierdie is nie ‘n brief nie,
dis ‘n opname van ‘n kyker
wat ‘n gesprek tussen
‘n skilder en digter
opteken en verdraai.
Ek tel Groot verseboek
op en lees “Portret”:
“nou stil en helder en apart”
kon jy, predikantsdogter
uit die dorre Wes-Transvaal,
jouself in afdrukke plaas.
Hoe raam ‘n mens tog ‘n vers?
Was die digkuns werklik
‘n onderdak of ‘n blote tussensang?
Hoe voel jy neffens Naomi Campbell
of Amy Winehouse?
In my troebel halfjaar
is dit jou oë
stip, agtervolgend
wat iets verraai:
voetjie-vir-voetjie
word mens woordimmigrant,
bekyk jy die lewe
vanaf ‘n sobere afstand,
is dit kruis of munt,
immer immer ter wille
van die ander dors
se hartritmiek.
© Joan Hambidge, 2013