Frans Budé. Drie gedigte (Insect; Frans landschap; Zware koe)

Insect

 

In het midden van de stilte,

in de blauwte van het middaguur

een insect opgemeten, ook mijzelf

met open mond, het geluk dat mij lonkt.

 

In het geruis van zijn vleugels

het verlangen gehoord, in zijn gezwindheid

een toekomst niet te vatten na het doven

van het laatste licht.

 

In het onbekende van zijn reis, in het onzekere

van zijn geraas, het afsluiten van de dag gevoeld,

de geur van het avonduur dat zich ontvouwt

boven de valleien van de nacht.

 

Zo teken ik hem uit, zijn verzonken ogen

vol zwijgen, het ranke lijf dat naar een ander

wijst, onverwacht bestemming vindt

in de windstille hoeken van mijn tuin.

 

*

 

Frans landschap

 

Ergens staat een ruige kastanjeboom

ongelooflijk stil. De zon weet geen maat

te houden, besluipt het erf, de bosrand,

 

de muur die langs het kerhof gaat.

Er zijn ook huizen, gebouwd tegen rotsen,

steile treden bouwen aan een uitzicht.

 

Alles aan onze voeten, ook de lome duiven

op de daken, de vlag die klappert bij het gaan,

alsof hij tegen ons wil roepen: Blijf nog even,

 

deze struik staat hoog te bloeien, ginds

een meisje aan een raam, een ver parfum,

vredig gerinkel van de geiten, af en aan.

 

*

 

Zware koe

 

Onzeker schuddend loop je, dan weer stil,

en staart me aan. Ik volg de lijnen

op je vacht. Het moet kunnen de omtrek

van een land te zien, een onbekend

gezicht achter een witte wolk vandaan,

een vogel in een wijdgespreide vlucht.

 

Je hele lijf kijkt mee de ruimte in, vol

met smakelijk zomergras. Loop ik langs je,

dan het zoemen van de vliegen,

 

het ranselen van je staart. Je hete adem

boven het strakke water van de sloot,

als jij jezelf ziet, mij wat later, achteraan.

 

© Frans Budé / 2013

 

‘Transit’, de bundel van Frans Budé (Maastricht, 1945) die eind 2012 bij Uitgeverij Meulenhoff te Amsterdam verscheen, is diens twaalfde sinds zijn debuut in 1984. Voor de Nederlandse Bibliotheekdienst omschreef T. van Deel deze bundel als volgt: ‘Het gaat Budé heel subtiel om de wereld, de mens, het bestaande en hoe dat onvermijdelijk afloopt. Een dichter die het ambacht hoogacht en de emoties, in bedwang, niet schuwt.’ Van Frans Budé verschenen naast poëzie en een novelle (‘Afrit’, 2005) talrijke beschouwingen over beeldende kunst waarmee hij een grote affiniteit heeft. http://www.fransbude.nl/  en http://fransbude.blogspot.nl/