Vergeelde brieven met een lintje erom
In verkleurde inkt de verdwenen stemmen
van broeders die nooit paters zouden worden.
Over geplooide superplies in zwijgende kasten,
en opwolkende wierook. De zinnen ademen
schuchter voor de sluier van hun namen, als
fluisteringen uit het hart. Ze dansten ooit
de horlepijp, maar de melodie daarvan zonk
traag weg uit hun oren als een steen in veen.
© Bert Bevers / 2014
‘n Baie interessante perspektief, dankie Bert. Miskien is dit ook nodig in ‘n tyd dat paters en monnikke in die Rooms Katolieke Kerk onder groot druk staan vanweë misstande uit die direkte verlede.