Versindaba kompetisie vir vertaalde gedigte (46)
Antjie Krog. Vertaling van Afrikaans in Nederlands. Vert. deur Gerard Scharn.
toen het jongste kind
toen het jongste kind het huis verliet was het een paar dagen
stil zakten wij weg in de extra ruimte en onhoorbaarheid
aleer de strijd begon: grootformaat vuile ruzies
waarin wij elkaar in toenemende kwaadheid met verachting
wilde vertrappen en verkrachten het was gewelddadig en ging dagen door
in volume nog erger dan het vocabulair de een kon naar de ander gillen
dwars door het huis: zet dat ding wat ZACHTER jij
egoïstisch stuk stront! Een stoel kraakt: kop dicht Trut! en
zet het volume hoger: rot toch op, waarom verdwijn jij niet uit mijn leven
jij ziekelijk verlopen drollenpot! deuren worden dichtgeslagen een bord wordt stuk
gegooid m’n god ik heb het altijd al geweten jij bent een godvergeten barbaar
iemand die met serviesgoed gooit is minder dan een zwijn! Iets breekt
en nog iets jezus moet ik die verdomde rotkop van je komen verbouwen!
met opgezette ruggen en vertrokken monden op handen
en knieën zijn wij ons aan elkaar te buiten gegaan
geen kind die er naar kraaide geen tere psyche om te knakken
uiteindelijk gaat de storm liggen en word ik mij bewust van bloed
in het toilet en dat jij opeens een een ochtendhoestje hebt
ongemerkt leggen wij fotoalbums en geldzaken op datum
en voor de eerste keer zetten wij ‘s nachts het alarm aan
toen ik achter het stuur in slaap viel en de banden tegen
de stoeprand kapot reed kwam je bij mij in de auto en hield me
te dicht tegen je aan zoals mensen in een loopgraaf voor elkaar
beginnen te zorgen: de een z’n dood, de ander z’n ellende
***
toe die jongste kind
Antjie Krog
toe die jongste kind uit die huis trek was daar ‘n paar dae
stilte ons het onsself in die ekstra spasie en onhoorbaarheid
uitgeplomp en toe begin baklei: reuse skrikwekkende rusies
waarin ons met skielike nyd mekaar met veragting wou
vertrap en verkrag dit was gewelddadig en het vir dae aangehou
in desibels nog erger as die woordeskat die een kon vir die
ander van die oorkant van die huis gil: sit dit SAGTER jou
selfsugtige fokken stront! ‘n stoel kraak: shuddap Poes! en
draai dit harder: fokkof net. Hoekom fokkof jy nie uit my lewe
jou patetiese arme kakhuis! deure klap ‘n bord word stukkend
gegooi my god ek het altyd gewéét jy’s ‘n fokken barbaar
ieman wat met crockery gooi is laer as varkkak! Iets breek
en nog iets jissis moet ik jou donnerse kop kom inmoer!
met opgehitste ruggrate en verrekte monde handen
en knieë het ons ons aan mekaar te buite gegaan
geen kind om te kraai geen tere psige om te knak nie
uiteindelik bedaar alles en raak ek bewus van bloed
in die toilet en dat jy skielik ‘n hoesie het soggens
ongemerk begin ons fotoalbums en geldsake op
datum kry vir die eerste keer stel ons snags die alarm
toe ek aan die slaap raak agter die wiel en die tyre teen
die oppaadjie bars kom kry jy my so in die kar en hou my
heeltemaal te styf vas soos mense in een loopgraaf begin
ons uitkyk vir mekaar: die een se dood die ander se snood
Bronverwysing:
Krog, Antjie. 2014. Mede-wete. Human & Rousseau, Kaapstad. bladzijde 101