Nini Bennett. Hiraeth
Hiraeth
In die kánon van drome
is daar baie kamers.
Daardie huis met die kreosoot
in die dakkappe, die balke óóp,
die geheim van geitjies
en krakende duisternis;
pensioendag loop sy
kraanvoëltreë
deur haar tuin, doop steggies
in hormoonpoeier, droom
van nagwater in die Klein-Karoo;
maar ‘n leibeurt
raak eensaam, die verloopte rugkant
van ‘n sterrekyker.
Januarie roep bloedmaan,
roep wolwe en onrus,
die lig is te skerp
as die tuinslang fluister, kantelkop
onder ‘n klip bly sis.
Sy droom van daardie huis
met die blackout-gordyn,
die naamlose voetstappe
oor die gruis
want toentertyd se straatlampe
brand soos geeste teen die dyns.
In die kánon van drome trek sy terug
na daardie kamer, die krimpende
duisternis,
die versigtige gesigte
gebare in wit
vir een wat verwerping
vrees soos dae in kwarantyn.
© Nini Bennet, 2021
