Dagbreekdans (Ses skilderye met ‘n sonneblom)
Die dag breek oor gedigte soos die skoonheid van son
deur ‘n kristalkoepel op ‘n eikehoutvloer wat alles verlig.
Dan begin die geel glans glinster op ‘n oopgekelkte blom.
Oor Welgemeend waar water kabbel in ‘n versameling alom
en oor Wellington waar wasig ‘n beeldetuin groei, welig in lug.
Die dag breek oor gedigte soos die skoonheid van son.
Ver en verder by Wits tot oor Wespark as die oggend kom
oor ‘n nederige nis se lank gelede 1970 skielike doodsberig.
Dan begin die geel glans glinster op ‘n oopgekelkte blom.
Oor boekrakke stukkende dakke mense nog slapend in Ōṁ
dansend deur vlaktevensters oor jong digterskoppe wat sug.
Die dag breek oor gedigte soos die skoonheid van son.
Die daeraad dans nou ‘n chanson op die pols van ‘n cajón,
dit skyn deur ‘n kantgordyn en vul die kamer pragtig in lig.
Dan begin die geel glans glinster op ‘n oopgekelkte blom.
Vers-moeg krabbel ek: ek is so geskok deur die lewe, daarom
werk ek aan in eensame nagte, my fokus op die môre gerig.
Die dag breek oor gedigte soos die skoonheid van son.
Dan begin die geel glans glinster op ‘n oopgekelkte blom.
© Annora Eksteen, 2021