Uit die bundel “Sestig uitgesogte Afrikaanse Gedigte (met prentjies) verzameld deur F.W. Reitz”
Die prokureur syn hond
“Goei morre Prokureur—geef my tog bitjie raad?
Myn is ’n ding gebeur, hier buite op die straat.
Daar kom ’n slegte hond, net vlak hier voor jou deur,
En byt myn in dei been; myn broek is glad verskeur.
Dit was ’n nuwe broek, en ek wil jou nou vrâ
Of dit nie môolik is soo’n kerel an te klâ,
Wat sulke slegte goed laat los-loop op die straat,
Om myn somar te byt, as ik hier langes gaat.”
“Welseker myn ou vrind— dit staat jou altyd vry
Om van die hont syn Baas, die skade weer te kry.”
“Wat denk meneer daarvan—zal dit te baing wees,
Om 10 sielings te vra, ver skade van die bees?”
“Wel al te seker niet—die ei-enaar moet beskou
Dat 10 sielings is min, als hy so’n hond wil hou.”
“Wel, baas, dan raak jy ook nou net 10 sielings kwyt,
Dit was jou ei’e hond, die het myn so gebyt.”
“Myn hond! myn Pollo dan, het hy jou so gekry;
Mar as jy seker is dan sal ik ook niet stry.
Dé, vat dan mar jou geld—wat reg is moet bestaan,
Al sou die wereld ook daaronder moet vergaan.”
Die Boer die moet toen skater van die lach;
Hy vat die geld heel vrolik, wat hy dag
’n prokureur mag glad wees met syn bek,
Tog kyk ’n domme Boer hom in die nek.
So stap hy weg, mar kom net by die duer,
“Stop vrind, wag, stop,” seg toen die Prokureur,
“Dis alles goed en wel, die skade van mijn hond;
“Mar ik moet jou vertel, myn raat die kos een pond,
“Soo geef myn hier mar gauw myn 10 sielings nou weer,
“Dan skuld jy myn voor raat nog net een halfpond meer,
“Want dit is tog mar waar—wat reg is moet bestaan,
“Al sou die wereld ook daaronder moet vergaan.”
(Uit die bundel “Sestig uitgesogte Afrikaanse Gedigte (met prentjies) verzameld deur F.W. Reitz” (1897: Amsterdam, Pretoria). Reitz was vroeët Hoofregter en Staatspresident van die Republiek van die Oranje Vrystaat.
https://wachteven.wordpress.com/2011/03/18/die-prokureur-syn-hond-anoniem/