EEN JOGGER OP HET STRAND
Nu hij het geheugen van de zee
toevallig in het zand heeft gevonden
hoort hij de golven vergeten herinneringen
vertellen met een stem even onherkenbaar
als de steeds wisselende vormen in de wolken.
Hij overweegt een nieuwe interpretatie
van het onuitspreekbare dat beladen is
door de beeldspraak van de vogels,
getekend in een leegstaande lucht.
Soms neemt hij de vorm van water aan
en leert de stilte hoe ze mooi kan zwijgen.
Maar dan slaat ook bij hem de twijfel toe
en hoort hij alleen nog het hijgen van de tijd.
© Willem M. Roggeman, 2023