VERDWENEN BLAUW
De stilte werd hem ’s avonds toevertrouwd.
Hij koestert haar liefst met een kunstgreep,
als een verlaten stadscentrum, het onbestemde
in de vertraagde tredmolen van de dagen.
Ergens laait een eigenaardig licht op.
Alle gebeurtenissen blijken verzonnen,
alles door elkaar dwarrelend, kortstondig,
in deze fel glinsterende morgen.
En dan wijzigt iemand stiekem de dag.
Plotseling blijkt er niets meer mogelijk.
Blauw is door andere kleuren verdrongen.
Men zegt: de tijd was hier altijd afwezig.
De grammatica springt uit de taal.
Het vocabularium vloeit weg.
Er zijn geen woorden meer.
© Willem M. Roggeman, 2023